Dat Tocadobaas Leen Steen een neus heeft voor de bizarre uitwassen van de vaderlandse muziek mag inmiddels bekend zijn. Skinnerbox, de nieuwste aanwinst op het Tocado label presenteerde vrijdagavond hun tweede langspeler Show your teeth in de Exit, bijgestaan door plaatselijke heldinnen Marie Celeste. Vrijdagavond in de Exit. Een beamer projecteert licht onsmakelijke plaatjes van gebitten op de muur, dj Leen Steen draait obscure takkeherrie en in de zaal zit een wat vreemde mix van piepjong en stokoud publiek. Voor mij al drie betere bestanddelen voor een leuke avond dan een Maassilo vol urbaneuro's! Voorprogramma Marie Celeste, al een paar jaar het best bewaarde geheim van Rotterdam, trapt rond tienen de avond af. Het is een tijdje stil geweest rond de drie dames, maar gelukkig mogen we ze weer eens op een podium aanschouwen. Hoewel Hilde, Leyla en Cisca wel eens strakker hebben gemusiceerd springt de vonk na enkele nummers toch al flink over. Vooral het prijsnummer Black Piano teleporteert je rechtstreeks naar het begin van de jaren negentig, knarsend en fuzzend naar de climax. De gezongen nummers vallen helaas wat in het water, het wil wel eens helpen als de zang ook daadwerkelijk te horen is boven de muziek, maar dat is iets wat we de dames in ieder geval niet aan zullen rekenen. Al met al blijft het gewoon een band van eenzame klasse, ook op een mindere avond. Skinnerbox is hierna aan de beurt. Deze band houdt het in hun bio nogal duister wie ze zijn en waar ze vandaan komen, maar enige navraag leert dat tweederde van de band zijn historie vindt in de Rotterdamse underground van de jaren '80 en '90. Drummer Camille vervulde jarenlang een sleutelrol in de 'antiscene' met zijn Subaqua-studio die destijds aan de Hooidrift gevestigd was. Vele bands, waaronder Stinksisters en Figurehead, bevolkten het voormalig winkelpand. Fotografe Carla vd Marel, destijds achter de drums in Figurehead, haalt desgevraagd wat herinneringen op; "Opnemen met Camille was altijd knettergestoord en als het zo uitkwam speelde hij ook wel eens een deuntje mee. Beroemd was de oude koffer met allerlei plastic speelgoed, om een nummer een beetje op te peppen met freaky geluiden. Naarmate de nacht vorderde en de zoveelste blow werd opgestoken, wilde de mix nog wel eens ontsporen. Uiteindelijk kon je spreken over een typische Subaqua sound, vooral ook omdat een aantal muzikanten, waaronder Camille en Marianne (bassiste en zangeres van Skinnerbox) in wisselende combinaties in verschillende bands speelden zoals Alice Is Back, Treviras, The Bride, Cumulus en nog een hele hoop waar ik even niet op kom" Tegenwoordig opererend vanuit Tilburg, waar Marianne Rockacademie-docente is, vindt het duo een geestverwant in zanger/ gitarist Gerhardt Heusinkveld, die in Skinnerbox het grootste deel van de composities voor zijn rekening neemt. Dit wetende wordt er al iets van de mist rondom het illustere trio opgeheven. Ze gaan van start met drummer Camille achterover buigend met zijn rug naar het publiek schreeuwend in de microfoon. Hiermee is de toon gezet voor de rest van het optreden. De muziek omschrijven is vrijwel zinloos, het gromt, brult en stinkt dat het een lieve lust is. De nummers worden beurtelings door gitarist Gerhardt en bassiste Marianne gezongen. Drummer Camille verzorgt het aanvullend schreeuw- en gromwerk. De band begint regelmatig liedjes die af lijken te zijn, maar zetten de luisteraar steevast op het verkeerde been als het even de voorspelbare kant op lijkt te gaan. Genres worden je om de oren geslingerd, vergelijkingen met andere bands gaan niet op, Skinnerbox schrijft zijn eigen regels. Het gaat zo een uur door, er wordt door de zaal gerend, er worden gekke bekken getrokken en er ligt iemand op het podium. Maar bovenal wordt er baanbrekend gemusiceerd en laat het gezelschap een zaal vol fans voor het leven achter. Twee betere redenen om de Exit open te houden kun je niet bedenken..