Zo zit je op school, wordt je gevraagd of je wilt spelen in een reclame, zeg je impulsief ja, wordt je gevraagd een single op te nemen, zit je aan “dé tafel van Nederland” bij Matthijs van Nieuwkerk, loop je de studio in bij Giel, en ben je hip and happening! Dat gebeurde Sanne Hans, die vanavond als Miss Montreal op het podium staat. Samen met bassist en drummer brengt ze haar werk ten gehore aan een goed gevuld Rotown. De opkomst van Sanne laat even op zich wachten, maar als de band dan het podium betreedt, gaan we meteen goed van start. Er wordt afgetrapt met Rose, waarmee de sfeer meteen wordt neergezet. Catchy en swingend gaan we de avond in. Vervolgens klinkt er een serieuze noot, met het mooie liedje Addicted to crying, geschreven voor een vriend van Sanne, Bart, die overleden is. Nadat Sanne een liedje heeft aankondigd dat “iedereen nu onderhand wel zal kennen”, vliegen de oehoeh’s ons om de oren, de single Just a flirt brengt de zaal in beweging, en die beweging blijft. Tijdens Just a flirt zegt Sanne ineens “kutmannen!”, slechte mannen hebben duidelijk een streepje achter bij Sanne, dat blijkt wel uit de thema’s van de nummers en haar commentaren tussendoor. De manier waarop Sanne en de band zich presenteren is bewonderenswaardig, ze stralen een relaxtheid en plezier uit, dat vanzelfsprekend lijkt, alsof ze nooit anders hebben gedaan dan optreden. De bassist, uit ons eigen Rotterdam, valt in voor Sanne’s normale bassist en samen met de drummer zet hij de drive van de avond perfect neer. Wat jammer is als je nog geen vijf albums hebt uitgebracht en stadions volgespeeld, is dat je simpelweg nog niet zoveel nummers hebt om te laten horen. Na Montreal, het laatste nummer van de set van negen en een ruim half uur spelen verlaat de band het podium onder groot applaus het podium, om hierna toch nog even terug te keren voor een kleine toegift. Met uiteraard nogmaals Just a flirt gaan de handen op elkaar, en sluiten Sanne en band de avond in stijl en enthousiasme af.