Op een winderige donderdagavond begaf ik me richting Worm voor een avond experimentele muziek. Family Battle Snake bedient in het café vanachter een tafel talloze synths, effectpedalen en modulizers en laat een breed palet aan niet bepaald vrolijke klanken horen. Luisteren dus en je mond houden. Voor de liefhebber, zeg maar. Gelukkig kon ik daarna door naar de zaal voor Death Sentence: Panda.

Je moet er maar op komen: een klarinet met een pitchshifter uitversterken.

Het trio Death Sentence: Panda uit San Francisco flikt het en het klinkt nog geweldig ook.  Bij de muziek van DSP wordt je lekker heen en weer geschud op hoekige drumritmes en vette grooves van de ‘down-tuned’ klarinet. Het ene moment zit je in een funkritme waarna je de volgende seconde in een keiharde trashpunk beat wordt meegesleurd. Heerlijk! Daarbij klinken hoge vocalen van de zangeres, fluitiste lekker tegendraads ten opzichte van de klassieke instrumenten. DSP deed af en toe denken aan Melt-Banana. Kortom, ik werd aangenaam verrast. Noem het hardjazz, of avantgarde, want de naam noise dekt simpelweg de lading niet. Geweldige band!

De Japanse excentriekeling Doddodo mag vergeleken worden met onze Rotterdamse Harry Merry, qua muziek en mafheid dan. Ze staat schattig achter haar tafeltje met sample-apparatuur en de nodige effecten, ze danst en zingt lekker vals in haar microfoontje. Hier en daar brengt ze flarden hiphop beats ten gehore.

Maar ik zie de een na de andere toeschouwer in het publiek geeuwen. En dat is geen goed teken. Het wordt op den duur saai. Maar Death Sentence: Panda denderde nog flink na, en daar kom je dan als Japanse Harry Merry moeilijk overheen.

Ik was even vergeten dat het eigenlijk meer dan de moeite waard is om vaker richting Delfshaven te gaan voor een goed avondje Worm…