Mijn moeder denkt dat hij oud is en zijn haar verft. Het internet zegt dat hij in 1982 voor het eerst als straatmuzikant optrad in winkelcentrum Hoog-Catharijne. Een paar jaar hierna kwam een band 'de Verboden Vruchten', maar deze split al na anderhalf jaar. Hij neemt een akoestische cd op, hierna komt zijn halve repertoire op een ander schijfje, met een vernieuwde band verschijnt er nog een cd en nu ligt naast mij zijn nieuwe release 'Personage' . Het internet zegt ook dat deze eigenlijk 'Koester de Hoer' had moeten heten. Al bladerend door het boekje, waar Ricky DeSire a.k.a. Eric de Boer halfnaakt met gitaar op staat, kom ik tot de conclusie dat de teksten vooral poëtische porno statements zijn en dat alles me erg doet denken aan Hedwig and the Angry Inch (en dan niet omdat er ook een nummer genaamd 'Travestieleed' op staat). Wanneer ik het schijfje echter in mijn cd-speler stop hoor ik geen overgeproduceerd cliché rock geluid, maar een krakkemikkig klinkend bluesliedje 'Identiteitscrisis', ingezongen met een heel Rotterdams accent. Het enige wat ik kan denken is 'Jezus, wat moet ik hier over schrijven'. Het gaat heel loom door, maar de brug is daarentegen verassend. 'Koester de Hoer' klinkt naast het lo-fi geluid van het eerste liedje heel helder en heel akoestisch. Ja, het melodietje in het refrein is wel leuk en de brug is weer leuk. Het volgende liedje is een beetje hetzelfde. Het liedje daarna ook. Het liedje daarna ook (we zijn nu bij 'Travestieleed'). Het liedje daarna ook. De bruggen zijn wederom steeds verassend en prettig in het gehoor, met meerdere gitaartjes, een solootje of een verfrissend melodietje. Oewwww nu een liedje met drums. We zijn nu bij nummer 7 getiteld 'Houden van'. Ik vind dit persoonlijk veel leuker en beweeg zelfs op mijn stoel. Oewwww nummer 8 heeft een fluit. Wat zou het laatste, negende nummer hebben... Oewwww een soort orkestrale brug. Na heel veel hetzelfde word je blij van elk extra geluid. Misschien is dat het geheime wapen van Ricky. Maar ik weet niet of iedereen het volhoudt tot die laatste paar nummers. Op het hoesje staat dat het schijfje in 33 uur is opgenomen, gemixed en gemastered. Misschien is dat te kort. Ik denk dat een cliché rock geluid met band beter zou werken voor de nummers, maar dat is smaak. Het is dan ook een troubadour, heb ik ergens gelezen. Hier is vast een markt voor. Ik ga nog even naar Hedwig kijken. Favoriete nummer van de cd: Perzische Prinses