Geen warm welkom bij What’s Da Flavor?!, het maandelijkse hiphopevenement in WaterFront. Hoe aardig de mannelijke deurbumpers ook zijn, ze hebben strenge orders gekregen die ze uitvoeren. En da’s niet altijd even aangenaam voor bezoekers. Gelukkig brengt dj Code Red de zaal in aangename sferen. Hij draait afwisselend en vooral dansbaar. De avond lijkt zich al in een later stadium te bevinden dan acht uur zondagavond. Eindjes oldschool versus new school, en Amerikaanse gangsta versus Hollandse klei-boosheid draait hij soepel in elkaar. Al blijft de dansvloer leeg, het publiek staat instemmend, met het gezicht beleefd naar Code Red toe, mee te deinen. GMB, de rapper met ‘reggae flava’ op de tong, is de enthousiasmerende gastheer van vanavond. Naast iedereen vermaken, Rotterdam hiphop promoten, tracks instarten en artiesten aankondigen, zorgt hij dat ook zij op het podium het naar hun zin hebben. Hij beweegt zich vlekkeloos van front, naar begeleidende rol, naar ondersteunende kracht van de avond. Dikke pluim in de dreads. Na een open microfoon sessie, waar zowel beginners als RP Zero en ouwe rotten als Adison hun raps en rijmpjes laten horen, staat Dosprods al te popelen om hun vocale trucks te vertonen. De twee weten aardig met hun stemmen de beats te vinden, maar spitten vooral pochend in de ikvorm. GMB geeft een ‘freestyle’ cadeau die het publiek nog wel een uur in ontvangst wil nemen. Maar meer dan twee schamele minuten neemt de beleefde host niet in beslag. De tweede ‘open mic session’ is al beter gevuld, de zaal is behoorlijk vol en goede shit is te ruiken en te horen. Concrete a.k.a. L. Jazeera komt onherkenbaar verstopt in grijze capuchontrui, waar alle kieren van dicht zijn getrokken, het podium op. Al deelt hij het podium met vijf mc’s, en staat GMB ondertussen achter de knoppen om de tracks in te starten, Concrete voert de boventoon. Als een predikant vuurt hij strijdkreten af als “This is the last generation they’ll keep stupid”, “Respect the queens, because they are the ones who give birth”. De combinatie van zijn betrokkenheid met de wereld, de show die Concrete weggeeft en zijn woordenstroom die als warmen golven over het publiek heen gulpen, maakt dat je tegen Concrete kan opkijken als ware hij een rolmodel. Binnen drie armzwaaien deint en springt de zaal met Concrete, Adison, GMB, en Concrete’s kleine broertje Heinek’n mee. De samenwerking tussen de hiphopbroeders is die als een vriendenclub zonder ego’s. Iedereen gooit zijn ritmische woorden er goed getimed in. Voor de oudere in de zaal is het om melancholisch van te worden hoe oldschool tijden herleven. De tijden waarin nog niet werd afgetroefd over blingbling en ‘lekker geil vlezig naaiding’ zijn terug. Concrete eindigt zijn optreden met With Music, het nummer waar zijn in april te verschijnen album naar vernoemd is. De witte homies zijn wat meer naar de podiumrand getrokken. Kerkklokken luiden. In stijl komt de Rotterdamse oldschool hiphopreus, Tim Beumers, langs de klapklapklapklap deurtjes van de WaterFront-greenroom het podium op. Zoals altijd bescheiden lachend en met het hoofd beleefd knikkend naar het publiek. Om vervolgens zijn publiek in zijn eerste vindingrijke woordreeks al te overmeesteren. Het album Bloed, Zweet En Tranen ligt nog maar net in de winkels en op de downloadschappen. Maar vanavond draagt VSOP-er Tim Beumers, in de momenteel grootste poptempel van Rotterdam, zijn album de wijde wereld in met een vette party. Emoties vliegen vanavond, net als op zijn cd, van boos naar vrolijk en via verdriet terug naar zelfverzekerdheid uit Tim’s ruw diamanten strot. Hij dist de muziekindustrie, relativeert zichzelf, grient om de armoede in de wereld en neemt opgelucht genoegen met wie hij is. En dat alles in bewoordingen waar je maar geen genoeg van kunt krijgen op beats die je in een onophoudelijke beweging zetten. Tim geeft ziin persoonlijkheid bloot en wordt daar ook deze avond weer om geroemd. Zijn Bloed Zweet En Tranen zijn in alle woordenreeksen, die hij met meer dan tachtig bpm spit, te proeven De speciale gasten die Tim meegenomen heeft zijn, ondanks dat ze ook aan zijn album meegewerkt hebben, overdonderende verrassingen. Riske de Rat en Ellusie, twee van de vijf Coalitie-leden, blazen met hun energie de haren uit je kop. Het nummer Wegwezen klinkt live nog overtuigender dan op het album. Het publiek doet het tegenovergestelde van Wegwezen, en plakt nog wat dichter tegen de podiumrand aan. Tim vraagt het licht te dimmen. “Nu komt er iets verdrietigs, kippenvelshit.” Tjerk Schoonheim staat een beetje achteraan op het podium, naast de mixmaster aan de knoppen. Hij laat Tim op de voorgrond schitteren, terwijl hijzelf als brave R&B engel de zinnen uit Tim’s hoofd zingt. Tim raakt keer op keer geëmotioneerd van zijn eigen woorden, als hij zingt over de armoede in de wereld. Op Groeten Van De Bodem belanden de voorste rijen van het publiek in de hiphop-pogo. Veelmondig wordt er mee gezongen: “Je hoeft niet meer te zoeken naar me, goozer. Ik ben al weg, vriend. De groeten van de bodem. Al werk ik heel m’n toekomst naar de klote, ik speel geen spelletjes, vriend. De groeten van de bodem.” Als ook Skillz 1 en Steen de revue hebben gepasseerd, is het einde nabij. Al is jongen van de straat Tim nu uitgeroeid tot een man van eenendertig, hij bezit nog steeds de gave om hiphop te creëren die een hele stad en grote delen van het land in vervoering kan brengen. Dit was What’s Da Flavor?! Voorheen om de maand, vanaf maart is What’s Da Flavor?! elke maand; iedere eerste zondag van de maand. Maar aan het enthousiaste publiek en het talent wat er op één avond op het podium staat, valt op te maken dat één keer per week de meest ideale optie zou zijn. 1 april is de eerstvolgende Flava-avond. Dan is het onder ander de beurt aan Tuig Commissie en Grandson om het podium te betreden. GMB is dan, wegens succes, weer de host van de avond.