De stromingen klassiek, funk, techno, rock, en het timbre van Frank Zappa komen bij elkaar op het nieuwe album van Nanko. Stratonica is alweer het tweede album dat de gitarist met laptop en veel randapparatuur binnen zeventien maanden bij platenlabel Laterax uitbrengt. Stratonica laat zich beluisteren als klassieke, sferische muziek met dance invloeden. Nanko combineert instrumenten van deze tijd zoals laptop, midi-controller, loop sampler en pedalen, met een warm klinkende Stratocaster (type electrische gitaar). Daardoor ademen de composities op dit album meer sfeer uit dan de meeste puur elektronische albums. De naam Stratonica is een samenvoeging van een Stratocaster gitaar, waarop Nanko speelt, en elektronica, het genre waar Nanko vaak bij ingedeeld wordt. Het album zet je niet als achtergrondmuziek bij een feestje op. Of het moet wel heel erg laat in de zweverige uurtjes zijn. Maar het album is uitermate geschikt als middel om te ontsnappen aan de realiteit. Nanko laat je binnentreden in de door hem gecreëerde muzikale wereld. Hij bouwt in de afzonderlijke nummers een sferische spanning op die altijd uitmonden in optimisme. De beats op tracks als Vorm, Pitchballad, Hexajam, Machinebird zijn dansbaar, maar voor de rest ontlokt het album een uiterste concentratie. Het album Stratonica kan voor breed georiënteerde muziekliefhebbers een juweeltje zijn, terwijl Nanko voor luisteraars die trouw aan eigen muziekgenre zijn, misschien wat vervreemdend in de oren klinkt. Stratonica bevat korte composities die je prettig grijpen of onrust stoken in je hoofd. Beluister enkele tracks van het album op My Space en voel de uitwerking die het op jou heeft. Hoe dan ook, Nanko roept reacties op. ‘Mwah mwah’ vinden is er bij deze artiest niet bij.