Sinds twee jaar biedt de Centrale Discotheek van Rotterdam de mogelijkheid om diverse titels uit de eigen catalogus digitaal - een week houdbaar in WMA-formaat - uit te lenen. In het eerste jaar werden een half miljoen tracks door klanten van de bibliotheek binnengehaald. Toen, in de experimentele opstartfase, ging het nog louter om jazz en klassieke muziek. Sinds begin juli heeft de Nederlandse branchevereniging voor beeld- en geluidsdragers (NVPI) zich achter het initiatief geschaard. Dit is een belangrijke stap voor de CDR om te kunnen samenwerken met meer Nederlandse platenmaatschappijen.

Michiel Laan van de CDR had liever meteen ook een paar nieuwe platenmaatschappijen willen noemen die meewerken aan de digitale uitleen: “Het vergt veel tijd om die muziekmaatschappijen te overtuigen. Maar de bal rolt. Ik ben tegenwoordig vaak in Hilversum te vinden.” Nu het NVPI samenwerkt met de CDR is het voor kleine independent maatschappijen makkelijker om de muziek digitaal beschikbaar te stellen. Maar ook samenwerking met de grote maatschappijen ziet Laan een stapje dichterbij komen: “Daar hebben ze tegenwoordig ook new business managers en die weten heel goed dat het niet best gaat met de industrie. Daarnaast horen ze goede verhalen over de uitleen.”

Dat de bibliotheek aanvankelijk alleen jazz en klassieke titels aanbood in de digitale uitleen had niets te maken met rechtenkwesties of toestemming van platenmaatschappijen. Bij die genres is het net zo lastig om toestemming te regelen als bij popmuziek. Laan: “We willen meehelpen het hele muziekklimaat in Nederland te verbeteren. Eerst richtten we ons op jazz en klassiek bij wijze van experiment. Nu dus ook op popmuziek. Inmiddels hebben we afspraken met de labels Sonic Rendevouz, Suburban en Stardumb.” Nu de branchevereniging NVPI helpt met de contracten met de kleinere platenmaatschappijen blijkt het mes ook nog eens aan twee kanten te snijden. Laan: “De ‘koopknop’ die naast de downloads staat wordt groter en verwijst naar een webwinkel naar keuze.”

De eerste geluiden die Laan terugkrijgt uit de industrie zijn veelbelovend: “Via de site van Bol.com kwamen we erachter dat een oud - eigenlijk onvindbaar - album ineens veel werd verkocht, alleen omdat het via de CDR een paar keer was geleend. Ze snapten er daar eerst niets van, tot ze zagen dat die bestellingen via onze site kwamen.”

De eerste twee jaar trok de uitleensite voornamelijk oudere mannen. Nu meer de nadruk op ‘try before you buy’ komt te liggen en mensen ook voor popmuziek bij de CDR terechtkunnen, zou dat snel kunnen veranderen.

Het CDR heeft veel in gang gezet met het uitlenen van WMA-bestanden. Laan: “Podia, artiesten, andere bibliotheken en culturele organisaties verwijzen allemaal naar ons. De samenwerking met NVPI is een soort erkenning. Vroeger had je altijd al de tweestrijd tussen bibliotheken en de muziekindustrie. Het zag er naar uit dat die tweespalt zou blijven ten tijde van de downloads. Maar nu is er dus een goede overeenkomst op brancheniveau. En dat is goed, in het gemeenschappelijke belang.”