Het langverwachte live debuut van Ringer. stond aangekondigd op de site van Worm! Ik had al wat “in de wandelgangen” over deze band gehoord en was erg benieuwd. Afgelopen zondag was het dan zo ver. Behalve Ringer. werden we ook getrakteerd op Boutros Bubba’s eerste optreden in Rotterdam en Part Chimp van het label Rock Action van Mogwai liet ook van zich horen. Zelfs Worm schijnt niet precies te weten wat ze voor deze paasavond binnen hebben gehaald met Ringer.. Dat mag, bij een debuut. Het Rotterdamse duo valt dan ook vooral op door hun on-Rotterdamse genre en blijkt een aangename verassing. Ringer. bestaat uit Martin Meijburg (ex-Muego) en Rogier van der Meijden (ex-Solaire). Via MySpace zijn er wat tracks te beluisteren, maar dan nog krijg je niet echt een duidelijk beeld van wat je live kunt verwachten. Zelf noemen ze het ‘experimental, rock, electronica’. Zodra de zaal aardig vol is gelopen, wordt er begonnen en neemt het één en ander een vorm aan. Voorovergebogen over samplers, keyboards en gitaren raakt Ringer. in een soort zelfverworven trance. Hij krijgt daar het publiek in mee. Er wordt begonnen met een stem-sample van een indrukwekkende meneer en de geluiden die ze zelf maken samplen ze ter plekken en vervormen het zo tot een dreunende beat. Laag over laag worden de soundscapes steeds uitgebreider en zwellen aan tot een intense gekte. Martin Meijburg gaat los op zang, zoals alleen hij dat kan, met wat effecten erover vervormt het geheel meer tot oergeluiden dan tekst. De twee weten een geheel eigen geluid neer te zetten, met daarbij een sterke sfeer. Het klinkt als Aphex Twin met Mike Patton op zang, maar met brute kracht en maniakale herhaling heeft het een heel nieuw gezicht. Mij bekruipt het gevoel bij de geboorte van iets groots aanwezig te zijn. Precies een half uur duurt de intense set. “Dat was het... Meer hebben we niet!” Boutros Bubba bestaat uit drie man die voornamelijk uit omgeving Amsterdam komen. Hoewel deze band wellicht een stuk makkelijker in een genre te plakken valt, indie , doen zij dit op geheel eigen manier. Een mix tussen Shellac en 31 Knots, met uitstapjes naar Dillinger Escape Plan, met een drummer die eerst gitarist was en een gitarist die eerst drummer was. Volgens de drummer, met als naam Vreselijk Ongeluk, is hun grootste invloed de band Country Teasers. Dat is het enige dat gitarist Jeroen, die ook alle nummers schrijft, luistert, of misschien ook nog een beetje US Maple.... Hun set weet overdondert iedereen. Misschien omdat men al redelijk in zijn nopjes is en niet al te veel meer verwacht? Met hun extreem luide gitaar, de vage akkoorden, een slepende bas en een verbazingwekkend en lekker tegendraads ritmes, doen ze het ouderwetse grunge-gevoel herleven. Ondertussen blazen ze de liefhebber omver met technisch vernuft dat doet wensen dat je het zelf kan. Hoewel ze flink wat nummers spelen, slaat de verveling als luisteraar niet toe. Integendeel. Ze weten te boeien en krijgen voor elkaar wat de meeste bands niet lukt, mensen zijn aan het bewegen. Als klapper op de vuurpijl gaat Part Chimp van start in de zaal van Worm. Inmiddels zijn de verwachtingen toch weer wat hoger gespannen, doordat het tot nu toe een superavond is. Inmiddels heb ik door dat het ‘oordopjes geadviseerd’-briefje bij de deur niet grappig bedoeld was. Part Chimp zit bij hetzelfde labelals de band Mogwai , Rock Action Label. En da’s wel te merken aan de overheersende hoeveelheid decibellen die deze band weet te produceren. Deze band is zo hard dat je maar één ding kan doen, stoppen met denken en los! Part Chimp speelt met zoveel passie en vuur, het is net of het weer 1992 is. Met slechts twee gitaristen en één man op drum voelt het alsof je gewoon even Nirvana in een klein zaaltje live ziet, of in ieder geval zoals ik me dat dan altijd voorgesteld heb. Voor deze band speciaal en voor de rest van de avond geldt dan ook wat mij betreft: voor wie er niet bij waren:”You Suck!”