R.E.M.F. dag 2: Thatz-it! met Kevin Saunderson

Maassilo/Now&Wow doet het rustig aan, maar dan wel stevig

Camiele Wenniger, ,

Wat liggen ze dicht bij elkaar, die sounds uit Detroit en Rotterdam. En waar komen ze beter tot hun recht dan aan de havens, één van de vele belangrijke elementen die de steden gemeen hebben. Versalggever Camiele Wenniger was ter plaatsen.

Maassilo/Now&Wow doet het rustig aan, maar dan wel stevig

Op de vrijdagavond van Rotterdam Electronic Music Festival lag de focus van het festival in het centrum van de stad. De Collabs sessie van Rotterdammer Speedy J en Chris Liebing in Off_Corso kon al bij voorbaat rekenen op een gevulde zaal. Je zou bijna vergeten dat op de Kop van Zuid net zo hard gefeest kan worden, en wel in Maassilo/Now&Wow. Naast Detroit techno-legende Kevin Saunderson, zijn ook een aantal vaste waarden uit de Rotterdamse minimal-scène uitgenodigd, om hun kunstje tijdens Thatz-it! te doen. De nacht is net begonnen als de eerste bezoekers hun weg zoeken in de grote zalen van de Now&Wow. Het aantal bezoekers blijft de gehele avond beperkt, maar de dj's draaien er niet minder om. Er staat zowel in Now, Wow als Superwow een line-up geprogrammeerd. Al was gezien het aantal bezoekers twee zalen ruim voldoende geweest. Resultaat is dat Jay Samuel voor een erg rustige zaal als eerste staat te draaien, wat helaas vooral motiveert om een kijkje te nemen in de grote zaal. Steve Rachmad mag hier openen, en bezuinigt niet op decibellen of beats. Hij is al stevig bezig voor zijn vroege tijdslot, en op de vloer gaat dat niet onopgemerkt voorbij. Er wordt behoorlijk gedanst en men bouwt zijn eigen feestje. De middenzaal is gereserveerd voor de warmere sounds, en ook de verlichting van de ruimte illustreert dat. Rode en gele tinten overheersen hier, tegenover het harde blauw en groen van de andere zalen. Ook de eetstand doet hier vanavond weer dienst, om hongerig gedanste magen weer energie te geven. In deze zaal warmt Hilbert in Hifi het publiek op met diepe kicks en warme baslijnen, en de BPM's blijven - zeker in verhouding tot de grote zaal - op een relaxed tempo. In de grote zaal gaat Kevin Saunderson - na een korte, ook stevige liveset van Literon - voortvarend van start met een aantal technoklassiekers. Veelal zijn ze in een nieuw jasje gestoken, maar nog steeds zijn ze zeer herkenbaar. De man die samen met Derrick May en Juan Atkins de begintijd van de Detroit techno een gezicht gaf. Na verloop van tijd verdringt hij klassiekers naar de achtergrond en kiest hij toch voor het hardere werk om het publiek in beweging te houden. Tijd om weer terug te gaan naar de middenzaal, waar Steven P en Khalil van Rotterdamse partyorganisatie 'Je Weet Toch' een lange haasje-over sessie doen. Ze steken elkaar aan in hun opbouw naar een steeds funkier en meer up-tempo set, waardoor bemoeilijkt stilzitten wordt. Een terugkeer naar de grote zaal levert dan een zeker schokeffect op, als blijkt dat Saunderson inmiddels zaagtechno heeft ingezet van het type hardhout. Ook de stroboscopen zijn nu in actie gekomen, om de overgang nog abrupter te maken. Zijn opvolger, en daarmee de afsluiter is Mike West, die de lijn snoeihard doorzet. In de middenzaal neemt Cupatec het stokje over van Steven P & Khalil, en hij zet een iets droger en steviger set neer dan zijn voorgangers, maar blijft van de harde techno af. Lemon8 in de eerste zaal heeft daar geen boodschap aan, en draait nauwelijks milder dan Mike West. Publiek wat door de laatste is uitgeput, komt hier af en toe langs om tot 'rust' te komen, voordat men de uitgang opzoekt. Qua bezoekersaantallen bleef het rustig in Maassilo/Now&Wow. De muziek was allerminst rustig. Wie hierbij aanwezig was, zal de laatste festivaldag vooral nodig hebben gehad om nog wat bij te komen.