De Clone Party verwelkomt ons met het R.E.M.F. programma op een doodgewoon A4tje. Gratis oordoppen ter voorkoming van gehoorbeschadiging worden verstrekt. Een onnodige zorg want met de harde beats en snerpende geluiden zal het meevallen. Geen nihilistisch gebeuk of digitale noise, maar lekker dansen en springen op allerlei soorten vintage muziek. Bij binnenkomst van de zaal is er van feest geen sprake. De dj doet echter wel zijn best hier verandering in te brengen. Pakkend deuntje na groovende beat moet de zaal op andere gedachte brengen. Het publiek denkt er echter anders over en verzamelt zich en masse achter in de zaal. De echte dancefreaks daargelaten, zij wensen zich niet te storen aan de middelmatigheid van de dj. Tergend langzaam kruipt de massa dichter naar het podium, handen op elkaar of naast het lichaam. Afwachtende mannen, anonieme vrouwen en hier en daar een beat. Met de vleesmarkt is het slecht gesteld tijdens deze avond in WaterFront. Gelukkig is er nog Egyptian Lover, een naam en reputatie welke tenminste actie doet vermoeden. Zijn verschijnen wekt visuele bevrediging. Corpulent, strak getrimde baard, goudglimmend shirt en een übercooluh zonnebril. Kortom, 130 kilo aan sex. Waar de dj in het witte shirt zich vooral beperkt tot het anoniem draaien van plaatjes kiest Egyptian Lover voor een andere aanpak. Hij legt zich niet meer bij de gemoedelijke sfeer in de Waterfront en doet zijn reputatie als feestbeest eer aan. Drukke gebaren, verleidelijke dansmoves en een vette vocoder, hij heeft het allemaal. Egyptian Lover slaagt waar andere falen. Men danst, men participeert en bovenal, men fotografeert. Al lijkt de grootste gekte zich te beperken tot de eerste paar rijen mensen, de pret is er niet minder om. Men waant zich in een lang vervlogen tijd van pastel kleuren en Hawaï shirts. De Miami Vice lijkt ieder moment te kunnen binnenstormen. Als het fenomeen het podium verlaat blijft er een koude leegte achter. Al ras wordt de leemte gevuld door twee heren van Black Devil Disco Club die wel erg nadrukkelijk de antithese vormen op Egyptian-lover. Twee blanke veertigers verschansen zich achter de draaitafels. Dit wordt hun eerste live optreden ooit. Bernard Fevre en zijn metgezel draaien disco beats en voegen er een matige vocoderstem aan toe. Iedere hoop op spanning en actie wordt in de kiem gesmoord. Hun muziek verveelt, het publiek trekt de zaal uit. Frans of niet, de twee witte Black Devils komen over als een stel aseksuele nerds. Een intieme sfeer komt niet meer van de grond, alle goede intenties ten spijt. De disco slaat eenvoudigweg dood op de dansvloer. Gelukkig biedt de WaterFront ‘lounge’ soulaas, dronken rockers, kazige rock classics en overheerlijke nachos; kostelijk donderdagavond vermaak. De oordoppen komen vast wel ergens anders tijdens R.E.M.F. van pas.