In het huis van Majel Blonden houdt men van popmuziek. Nieuwsgierig bekijken we de goedgevulde cd kast en de vele jazz en pop foto’s van iconen als Charlie Parker en Willy de Ville. Een goed huiskamerconcert begin je met snuffelen, eerst aan het huis en dan aan de bands; daar ben ik na vier edities wel achter. Er is weer veel pers aanwezig, Roland Vonk van Radio Rijnmond heeft het fenomeen ontdekt en maakt opnames voor de radio. Daarnaast wordt het geheel door de organisatie zelf overigens ook digitaal vereeuwigd. Met ons en nog een persfotograaf heeft de organisatie aan aandacht dus geen gebrek. Fire Harvest mag beginnen en oh wat klopt mijn hart vol verwachting als ik hun traporgeltje zie. Een paar edities terug speelde Lee Mason ook al op zo’n orgeltje en toen bleek het al een super instrument. En wederom ben ik gecharmeerd door het oude barrel uit het jaar 1910, wat aangestuurd wordt door twee ‘gaspedalen’ die je bedient, al ware het een pré-step-aerobic apparaat. Het geluid is dik en sfeervol en het volume pas je aan door harder of zachter te trappen. Tot zover mijn traporgel obsessie. Fire Harvest komt uit Utrecht en beide heren spelen ook in We vs Death, de instrumentale noise band die enige bekendheid geniet ‘in het wereldje’. Bij Fire Harvest mogen de heren nu eens zingen en dat gaat ze redelijk af, al is de voordracht van de gitarist/lead zanger af en toe wel wat drammerig en bot. De teksten herbergen daarentegen vreemdsoortige frases die me nieuwsgierig maken. De nummers hebben allen iets zwaarmoedigs terwijl de heren allebei erg vrolijk overkomen. Soms geeft de orgelman een experimenteel tintje aan het gebeuren door opeens een paar dissonante tonen in te drukken, wat het allemaal extra spannend maakt. Na de pauze wordt er nog een nummer gedaan met de Canadees Shuyler Jansen, wat erg goed uitpakt. Na Utrecht volgt Den Haag met The Polar Exploration Ship. De doorgewinterde muzikanten hebben hun sporen ruimschoots verdient met bands als Mashed Potatoes en Incense. Selwyn Slop, afkomstig uit die laatste band, is ook in The Polar Exploration Ship weer zanger/gitarist. Hij ziet er wat woester uit als voorheen, en zijn dunne zang is verruild voor opgewekte uithalen in de americana traditie. Tel daar de goede tweede stemmen bij van de andere bandleden en je hebt een super concert. De humor en het enthousiasme bij deze band wekte erg aanstekelijk en zo zijn dezer poolonderzoekers een fijn groepje om naar te kijken en te luisteren. Niet voor niks stonden ze al een aantal keer in het voorprogramma van The Golden Earring. Ik ben benieuwd wat de band ingeplugt doet, want nu was het dus vooral americana wat de kloek sloeg. Ik vermoedt dat de heren elektrisch flink kunnen rocken. De in eerste instantie serieus aandoende Shuyler Jansen ontdooid al snel als hij vertelt over zijn afkomst, en zijn geboorteland Canada. Zijn liedjes zijn vrij conventioneel en in de singer/songwriter stijl van de grote meesters Bob Dylan/Neil Young. Ik wordt er eigenlijk niet zo heel erg warm van maar gedegen vakmanschap is zeker aanwezig. Pas in de tweede set wordt ik gepakt door de songs, die vrij openhartig zijn. En als Shuyler dan op het einde alle muzikanten uitnodigt om een cover van The Cure te spelen (dat draaaide z’n ex altijd) is de avond helemaal goed. Zo zie je maar weer, een Living In Your Living Room concert heeft een enorm broederlijke uitwerking op publiek én bands!