Na uitgebreid de aanwezige cd-distro’s in de entreehal bekeken te hebben, met onder andere Rick Ta Life z’n toko, is het rond de klok van negen tijd voor een viertal eurocore heren uit Sofia. Last Hope heeft in de Balkan door de jaren heen een flinke reputatie opgebouwd, wat ook niet verwonderlijk is aangezien de band reeds in 1994 is opgericht. Daarnaast zijn ze ook niet vies van flink wat touren, want heel Europa is inmiddels al aangedaan en er zijn vele podia gedeeld met de grote namen uit het genre. Genoeg lovende woorden; wat brachten ze dan op het podium? De band wordt voornamelijk gedragen door een prima ritmesectie en het tomeloze enthousiasme van de zanger. Daar tegenover staat een zeer timide gitarist, die met uitzondering van een paar solootjes niet erg uit de verf komt, en een zanger die wel een prettige stem heeft, maar weinig variatie en volume brengt. De bassist wekte tevens de indruk dat hij meer en sneller wou, getuige zijn geforceerd ingehouden podiumpresentatie en zo af en toe een neurotische blik naar zijn collega’s. Het gezegde; wat van ver komt is lekker, gaat dus maar ten dele op voor Last Hope. Dan maar dichter bij huis met het Zuid-Hollandse oldskool hardcore gezelschap I-Reject. Voor I-Reject geldt gedeeltelijk hetzelfde als Last Hope. Al een dikke tien jaar doen ze hun ding, podia in binnen- en buitenland onveilig maken en niet te vergeten prima plaatjes uitbrengen, zoals bijvoorbeeld het meest recente album; When Push Comes To Shove. Het verschil met de Bulgaarse vrienden zit met name in het live aspect. I-Reject is namelijk wel een hard en strak uitgebalanceerd geheel. De muziek in trant van Warzone en Breakdown wordt furieus de zaal in geslingerd, maar de publieksparticipatie blijft een beetje achterwege. Dit veranderd bij het laatste nummer, de variant op Billy Idol’s Rebel Yell, die op potente wijze ten gehore werd gebracht. Als laatste band betrad het legendarische 25 Ta Life het podium van Nighttown Theater. Deze iconen van de New York Hardcore zijn al sinds 1993 actief en zijn qua sound het rauwere broertje van Madball. Waar Madball wereldwijde bekendheid geniet bij een breed punk, metal en hardcore publiek, bivakkeert 25 Ta Life in de top van de straight edge hardcore scene. Met steekwoorden als kracht door eenheid, vriendschap en muziek is 25 Ta Life, met de opvallende frontman Rick Ta Life, al jaren op pad om de scene levend te houden. Vanaf de eerste noot dacht het publiek er exact hetzelfde over en vlogen de mosh moves en oldskool circle pits door de zaal. Een dynamische en gevarieerde set werd vol overtuiging gespeeld, al kwam de Cro-Mags cover niet helemaal lekker over en was zanger Rick niet best bij stem. Gelukkig werd Rick regelmatig vocaal bijgestaan door de in het publiek aanwezige zanger van de Beverwaardse metalcore formatie Drainlife, die deze taak vol overgave op zich nam. 25 Ta Life wist het publiek als geen ander te bespelen en bracht een optimale show op de planken. Oftewel men kon met een tevreden gevoel de hachelijke terugreis aanvangen…