Nog geen week nadat Saunawest in een uitverkocht Waterfront de Grote Prijs van Zuid-Holland binnenhaalde bel ik aan bij Peter De Koning's flat net buiten het Rotterdamse centrum, waar hij net drie maanden geleden ingetrokken is. Een met liefde en geduld ingerichte boeken- en platenkast en een glimmende Grote Prijs-bokaal zijn zo'n beetje de enige persoonlijke dingen in het kamertje met uitzicht op de Rotte waar Peter zijn dagen slijt. Een blik in de bewuste kast verraad al gauw de passies van Peter; muziek en geschiedenis. De van oorsprong Ridderkerker studeerde onlangs af aan de Erasmus-universiteit met een scriptie over populair amusement in Nederland, en dan vooral voor de Tweede Wereldoorlog. "ik vind dat een hele fascinerende periode, omdat met de komst van het levenslied een hele amusementsindustrie op gang kwam. " Het was voor Peter een bewuste keuze om zijn scriptie niet over popmuziek te laten gaan; "Het komt dan veel te dicht bij huis." Toch schrijft hij er graag over. Onlangs begon hij een eigen weblog, wat hij bijna dagelijks van nieuwe stukken voorziet. Hij ziet zijn toekomst vooral in de journalistiek, want schrijven is voor hem het belangrijkste. Naast de muziek mogen de historie van Rotterdam en sport ook op de warme belangstelling van Peter rekenen. Met zijn scriptie 'Dat zou je wel willen...!'. Een onderzoek naar de beroemdheid van revue- cabaret- en variétéartiesten in het interbellum', richt Peter zich vooral op de mens achter de sterren van toen. "Iemand als Lou Bandy was in de dertiger jaren een grote ster. Hij was verslaafd aan het applaus, en toen het succes in de jaren '50 uitbleef pleegde hij zelfmoord." Hoewel de muziek veel veranderd is zoekt Peter de paralellen met de huidige popmuziek. "Je moest toen ook gewoon onderaan beginnen, je bewijzen op talentenjachten in circussen en theaters." Wel is de onafhankelijkheid van de artiest behoorlijk toegenomen; "Het reportoire moest vooral luchtig blijven, anders zat je al gauw zonder werk." Zijn boek komt met een cd vol authentieke geluidsopnamen. Ter illustratie laat Peter een opname uit het begin van deze eeuw horen, waar de zanger van de zenuwen tot drie keer toe op het verkeerde moment zijn partij inzet. "Dit is toch gewoon punk?" vraagt Peter zich af. Om al snel af te dwalen met en verhaal over zijn 'Afrikaanse cdwisselaar' die hij vanuit de half geopende bovenkant moet bedienen. De eerste LP komt uit de kast, Peter, met zijn bandmaatjes ook als DJ te boeken, blijkt een liefhebber van rommelmarkten en tweedehandszaakjes. De verzamelaar In Topvorm Naar De Wintersport wordt gelukkig al snel vervangen door een soloplaat van Hendrix-drummer Buddy Miles. Hierna is het hek van de dam, Peter begint de ene na de andere plaat uit zijn kast te trekken en weet over elke artiest weer een smeuïge anecdote op te dissen. Vooral David Byrne blijkt een held, maar ook Iggy Pop, Al Green ("voordat hij in de Here was..") en Lou Reed staan hoog op zijn lijstje. "Eigenlijk ben ik pas naar Talking Heads gaan luisteren toen mensen Saunawest er mee gingen vergelijken." Met Byrne deelt Peter tegenwoordig ook een voorliefde voor Latijns-Amerikaanse muziek. Peter is zelf van huis uit geen muzikant, "maar ik vind het wel heel leuk om te zingen." Hij noemt zichzelf een control-freak, iets wat hij in Saunawest los probeert te laten. "Ik heb mezelf aangeleerd om alleen maar te luisteren en pas wat te zeggen als ik iets hoor wat heel goed is." het componeren met de band gebeurt steeds meer groove-georiënteerd, vanuit jams. Volgens Peter wordt er op het moment driftig geëxperimenteerd met poliritmiek, iets wat opgepikt werd uit Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse muziek. De energieke podiumpersoonlijkheid van Peter is zo'n beetje het handelsmerk van Saunawest geworden. Ook hiervoor haalt hij zijn inspiratie tegenwoordig graag bij zwarte artiesten. "Vroeger wilde ik nog wel eens ergens inklimmen bij een optreden, maar dan had ik wel drie dagen spierpijn." Hij kijkt wel iets meer uit tegenwoordig; "ik ben ooit in Rotown, bij ons tiende optreden van het podium afgedonderd, waar ik toen twee dikke knieën aan over heb gehouden. Sindsdien ben ik veel rustiger," lacht Peter. Saunawest, opgericht door Peter, gitarist Antti en toenmalig toetsenist Taco, timmert al sinds 2002 aan de weg. Vorig jaar zag hun eerste (mini-)cd Uniform het levenslicht, een handjevol live-demos van wisselende kwaliteit buiten beschouwing gelaten. De band is op het moment alweer druk bezig met opnames voor een volwaardige opvolger. "De muziek is af, en ik moet alleen nog inzingen," vertelt Peter. Hierna gaat gitarist Johan het zelf afmixen. "Als alles meezit hopen we in september de plaat uit te brengen." Inmiddels heeft de band, vernoemd naar een sauna op de Mathenesserlaan, er al 60 optredens opzitten. Binnenkort kun je Saunawest gaan bekijken, als leuke bijkomstigheid van het winnen van de Grote Prijs, op het Bevrijdingsfestival en op het Wantijfestival in Dordrecht. En op koninginnedag is Peter als DJ te horen bij het Poortgebouw, waar hij tussen een heleboel leuke bands plaatjes staat te draaien. Van Peter kun je dus nog veel verwachten. Of, zoals hij het zelf zegt: "Neuken, zingen en schrijven. Je kan het niet heel de dag doen, maar het is wel altijd lekker."