Even lijkt het of we bij binnenkomst van de grote zaal van Lantaren/Venster terug zijn op het Numoonfestival wat hier vorig jaar werd gehouden. De banner van het festival hangt er, de twee bands op het podium stonden er vorige keer ook, en zelfs de host, Zulile, was toen van de partij en nu weer. Nu mogen waar daar zeker niet rouwig om zijn want Numoonfest was al een groot feest, dus dat we willen best nog een keer ervaren zullen we maar zeggen. Illicit, die vanavond haar cd Cheap Propaganda presenteert, is al vroeg op de avond van start gegaan en is lekker op dreef. De band speelt al jaren dor het hele land en dat is er goed aan af te zien. Drie jaar geleden zag ik ze in een kroegje in Schiedam en daar wisten ze zelfs de meest vastgeroeste rockers aan de bar enthousiast te krijgen. Als je daarnaast al op North Sea Jazz hebt gestaan en je album via het Duitse label Pottpeople uitkomt, mag je best een showtje verwachten. Het leuke aan Illicit is hun toegankelijkheid; verwacht geen standaard hiphop blaf show maar een muzikale band die invloeden uit de jazz, funk en rock in hun nummers verwerkt. Frontman/zanger/rapper Paradox neemt subliem de leiding over de show, en niet te vergeten het publiek. Bijna op de automatische piloot laat hij het publiek yes en no schreeuwen op zijn commando. Hij weet ook als geen ander de band muzikaal in toom te houden als het nodig is. De band is overigens wel uitgedund, de vaste trombonist en saxofonist zijn verdwenen, al is er wel een gast optreden van een saxofonist die twee nummers meedoet. Op het album Cheap Propaganda staat overigens een bijdrage van de “meest ondergewaardeerde hiphop band van Nederland”, The Proov, zo verteld Paradox tussen de nummers door. Als het einde van het optreden nadert is er natuurlijk de onvermijdelijke toegift, waar flink om geschreeuwd wordt door het publiek en onze charmante host Zulile. Paradox doet een freestyle met de toetsenist die zwoele soul akkoorden op zijn rhodes neerlegt. Na deze knalshow zijn we goed opgewarmd voor Jagged Soul. Jagged Soul heeft dan eindelijk haar debuutalbum Come To Me uit op Coast To Coast Records. De single I Don’t Want Ya is aan te vragen via radiozender FunX, en afgelopen maandag stond de band te spelen bij Barend & Van Dorp. De motor loopt dus als een tierelier, en zo hoort het ook voor een band die het niveau van de gemiddelde vaderlandse band ver overstijgt. Al vanaf de eerste tonen die Jagged Soul neerzet, herken ik het nummer waar de band standaard mee begint. Wat dat betreft is er niet veel speciaals aan dit optreden, het is gewoon goed, zoals altijd bij Jagged Soul, maar er zijn geen toeters en bellen uit de kast gehaald omdat het een cd presentatie is. Ik had stiekem gehoopt op wat speciale gastmuzikanten, want de band kent er genoeg en heeft dit in het verleden ook vaak gedaan (Pete Philly bijvoorbeeld). Als zoete koek gaan de gladjes gespeelde nummers erin. Door het goede geluid in de zaal klinkt alles perfect op z’n plaats. De enige die af en toe flink uit zijn slof schiet is de nieuwe gitarist. Voorganger Rogier Wagenaar was ook goed, maar deze gast lijkt rechtstreeks uit Korn te zijn weggelopen als hij met een whammy achtig bender effect de meest vunzige geluiden uit z’n gitaar haalt. De nieuwe drummer vind ik dan persoonlijk weer iets minder als de vorige, maar ja je kan niet alles hebben. Ik ben benieuwd of de band op cd ook het live gevoel behouden heeft; vorige demo producties deden altijd erg gladjes aan, en we houden juist van die grote prestaties die Jagged Soul live kan neerzetten. Toch hoop ik dat de band met dit debuut wat meer zoden aan de dijk gaat zetten, te beginnen met de zomerfestivals van 2006!