Het is zaterdagavond 22 april 2006. We zijn in concertzaal Exit alwaar postrockband Cheech Wizard hun vijfde album Firetime presenteert. En er is nog meer aan de hand. Na vijftien jaar neemt Cheech Wizard afscheid. Maar is het eigenlijk wel een afscheid als vier van de vijf bandleden gewoon samen doorgaan onder een andere naam? Ondanks de aangename drukte in de Exit, valt de opkomst tegen voor een afscheid, een cd release en het presenteren van een nieuwe band in één. Het concept ‘Cheech Wizard in de opheffingsuitverkoop’, drie cd’s halen één betalen, het naderende einde van de band, en het begin van een nieuwe band wordt aan het begin van het optreden nog even aangehaald. Dan blijft Rob van Gameren, de man die als enige de band gaat verlaten, alleen het podium op staan. In zijn uppie zingt hij, zichzelf begeleidend op gitaar, As Far As The Stars. Een mooi gevoelig lied, wat zijn kracht mist doordat de microfoon piept. Ondanks jaren ervaring en de toewijding van Rob voor dit prachtige nummer, blijkt een technisch mankement niet te verbloemen. Ondertussen schreeuwt de microfoon door het fluisterlied van Rob heen. Oplossingen van de aanwezige geluidstechnicus schieten te kort. Het aanwezige publiek zal er doorheen moeten luisteren. Toch kan Rob enige beladenheid in het nummer vasthouden, zelfs tot de laatste toon. Voor het tweede nummer Beach Girls For Ever stappen de rest van de bandleden op het lage podium. Al snel rollen de instrumentgolven van drummer Arjen van Straaten, bassist Michel Wigmore en de gitaristen Nanko Huisman en Martin Ruiten de zaal in. Flux springt Rob van Gameren er met zijn zangstem bovenop. Als vanouds klinkt de niet zo getimede muziek van Cheech Wizard prachtig. Het Nederlandstalige gedicht van Rob brengt stevig omlijnde structuren in de licht zweverige muziek. Helaas verpest de luid piepende microfoon wederom Rob’s flow. Maar hij geeft zich er niet aan over. Onversterkt vervolgt hij zijn zo typerende zang. Het nummer Free From Ego, waar normaal de zaal los op gaat, roept niet het enthousiasme op dat we ervan gewend zijn. Bij Rob wel. Het morrende microfoontje blijft zieken, maar deze keer gaat Rob hem met overredingskracht de piepende mond snoeren. En als het nummer bijna ten einde is en de schuifjes van de PA, op een basserigheid na, bijna goed staan, fluistert Rob in het oor van gitarist Nanko. Jaaahaa, een verlenging van het nummer. Rob kan zijn woede en frustratie in Free From Ego ventileren, maar het publiek staat er mak bij. Het hele optreden blijft de bewondering voor de kunde van drummer Arjen van Straaten groot. Muzikaal is hij de bindende factor van de band. Als de drie (bas)gitaristen freaken, wat ze deze avond in mindere mate doen, drumt Arjen het als geheel prachtig bij elkaar. Zijn verfijnde muzikale gehoor en participatie zijn subliem. Verder gebruikt hij minder standaard technieken, zoals het spelen met sambaballen en kwasten op drums. We zijn benieuwd wat hij in de toekomst met zijn net aangeschafte elektronische drumstel voor geluiden neer gaat zetten. Halverwege de tweede set is het dan zover. Rob wordt van het podium geduwd. Nanko en Martin soundchecken. De electro die ze bij het soundchecken van hun gitaren produceren klinkt veelbelovend, maar dat wordt niet in het debuutoptreden voortgezet. De band Firetime, jawel, de band heeft dezelfde naam als het net verschenen Cheech Wizard album gekregen, wordt geïntroduceerd. Enthousiast beginnen ze met het nummer Penetrating Witch. Het nummer is zo Cheech Wizard. Onbewust blijf je Rob’s stem verwachten. Vernieuwing of een genreverdieping blijft uit. Al komt bassist Wigmore meer tot zijn recht. Het is jammer dat de nummers van deze instrumentale band van begin tot einde een beetje voortkabbelen zonder verrassende contrasten en tempowisselingen. De woorden van Martin: “dit is voor het eerst dat we de nummers live spelen” is een dooddoener. We geloven echt wel dat de virtuositeit van Martin, Michel, Arjen en Nanko tot z’n recht gaat komen in deze band, maar we hadden het graag vanavond gezien. Rob wordt nog één keer het podium opgetrokken. Samenspelend in de nog oude bezetting sluiten ze de avond af. Er wordt nog door het publiek geroepen dat ze meer willen. Maar zodra band oprichter/gitarist Martin Ruiten het reeds lege podium opstapt valt het publiek stil. Een toegift blijft uit. Het wachten is nog even tot de band Firetime helemaal uitgekristaliseerd is en gaat glinsteren. Na het optreden zoekt 3VOOR12 Rotterdam Rob van Gameren en Michel Wigmore op in de zaal. Gecharmeerd van Rob’s Nederlandstalige poëzie vragen we hem of hij zijn mooie teksten op muziek zal blijven zetten. Veelbelovend knikt hij: “Ja, da’s wel de bedoeling.” De baslijnen van Michel spelen in de band Firetime een belangrijkere rol. 3VOOR12 Rotterdam: “Ben je daar niet ontzettend blij mee?” Michel knikt, maar ontkracht zijn enthousiasme: “Daar gaat het niet om, het is de muziek waarom het gaat”.