De oudgedienden van Age of Panic zijn al negen jaar (in wisselende samenstelling) actief en hebben al een aardig palmares opgebouwd. Zo heeft AOP naast Better Days een drietal andere promo’s uitgebracht en waren ze vertegenwoordigd op de compilatie cd’s ‘Vers uit de Maas’ (1997) en ‘New League of Hardcore’ (1998). Mede door toedoen van de twee laatst genoemde cd’s zijn een aantal aardige concerten en tourtjes overgehouden, getuige het gevarieerde lijstje van nationale en internationale bands waarmee AOP op de bill stond: Merauder, Blood for Blood, Backfire!, Discipline, The Spudmonsters, Born from Pain, Hard Resistance etc. Na deze indrukwekkende opsomming blijft er wel een vraag centraal: waarom hebben de heren van AOP nog geen volledig album uitgebracht? Na een afgeketste deal in 1998 met The Noizz Company (heden ten dage Gang Style Records) wordt met Better Days een hernieuwde poging gedaan om AOP onder de aandacht te krijgen van platenmaatschappijen c.q. labels. Het in de Waterfront Studio’s te Rotterdam opgenomen schijfje raast, zoals een goed geolied hardcore-plaatje betaamt, als een razende Roeland voorbij. De hoofdmoot van AOP is oldschool hardcore en metalcore, gecombineerd met furieuze zang en niet te vergeten: maatschappijkritische teksten. Track 1 ‘Better Days’ en track 3 ‘The Last Stand’ zijn voornamelijk oldschool georiënteerd, denk hierbij aan Floorpunch en Ryker’s. Het tweede nummer ‘Wolf and the Lamb’ is daarentegen meer op het metalcore principe gebaseerd; groovende stukken en functionele double bass. Opvallend is het rustpuntje in alledrie de nummers. Al met al een promo met prima productie en dito nummers. De vocalen kunnen echter wel wat meer variatie gebruiken, bijvoorbeeld middels nadrukkelijker aanwezige backingvocals en diepere uithalen. Op Better Days wordt dit wel toegepast, maar op een (nog) wat te bescheiden wijze. Met een aantal interessante optredens op komst, lijkt Age of Panic aan een tweede jeugd begonnen en wellicht is dit ook het juiste moment om hun beoogde doel te bereiken …