De stroming thrashmetal is begin jaren ’80 ontstaan in San Francisco (Bay Area) als snelle en agressieve exponent van traditionele metal met punkinvloeden. Iconen als Testament, Overkill, Dark Angel en uiteraard Slayer, zette de toon. De Nederlandse line-up bestond donderdagavond uit Batter, X-Tinxion en Slayor, waarbij de laatst genoemde, zeer verrassend, een Slayer coverband is. Omstreeks negen uur trapte het Rotterdamse Batter in een redelijk gevuld Nighttown Theater af. Het voormalige Grafveld, zette een enthousiaste set thrashmetal neer en schoof invloeden uit black-, death- en speedmetal niet onder stoelen of banken. Voornamelijk de zang van Martijn geeft de thrash een blackmetal tintje mee. Mede door het strakke spel van gitarist Rudi in combinatie met de mindere uitversterking, delfde de zang van Martijn het onderspit. Het relatief nieuwe X-Tinxion uit Dordrecht betrad als tweede het theater. X-Tinxion werd halverwege 2004 opgericht en ontving goede kritieken met hun debuut album ‘Twisting The Knife’, welke gereleased werd op 25 maart j.l. De vijf heren van X-Tinxion weten wat strak spelen inhoudt; de Bay Area thrash werd furieus de zaal ingeblazen. Net als Batter, speelt X-Tinxion geen pure thrash, maar combineert men deze met hardcore zang en knipoogt naar de speedmetal van Metallica’s Master of Puppets. Zanger Stefan schreeuwt de longen uit zijn lijf, maar weet toch niet te overtuigen. Dit in tegenstelling tot leadgitarist Conrad, die grossiert in verfijnde doch zeer krachtige solo’s. Tel daarbij het solide spel van slaggitarist Frans (beukt eveneens flink door in thrashmetal band Stigma) en de ritmesectie (Paul en Peter) op en X-Tinxion staat instrumentaal als een huis. Met een kwaliteitsimpuls voor de vocals kan de cirkel voor X-Tinxion nog weleens helemaal rondkomen …maar dit terzijde. De Slayer coverband, Slayor, had de eer deze warme thrash-avond af te sluiten met legendarische nummers van o.a. het number 1 thrashmetal album of all time ‘Reign In Blood’. Door het rommelige spel ontsteeg de energieke gelegenheids coverband helaas nimmer het niveau van een ‘feestband’. Dat mocht de pret echter niet deren, want er werd volop meegezongen en geheadbangd op de voor iedereen bekende Slayer songs.