Het Wantijpop regiopodium geeft ieder jaar duidelijk weer wat voor talent er in de regio te vinden is. En er was weer veel dit jaar. Van hiphop tot metal, iedere band leek een grote schare fans te hebben. Malt Marmalade entertaint niet-hiphopliefhebbers. Aan Malt Marmalade de taak om vandaag het regiopodium te openen. Op het veld staan toch nog genoeg mensen die het hiphop geweld van The Opposites proberen te ontlopen. De band speelt vandaag een aantal nieuwe nummers die goed klinken. Je ziet aan de band dat ze een flinke groei doorgaan, want de band gaat steeds volwassener klinken. De tweestemmige zang van de drummer en zangeres klinkt harmonieus en de muziek van de band is strak en hitgevoelig. Doordat de vlag van de band halverwege het optreden los laat moet de drummer regelmatig wegduiken, wat voor wat spontaniteit aan het optreden zorgt. Malt Marmalade doet het in hun eigen tempo. Maar uiteindelijk komen ze er wel, deze vijfmansformatie. The Machine verrast, maar niet genoeg Als winnaar van de Kleine Prijs van Alblasserwaard heeft The Machine een plekje verdiend op het regiopodium van Wantijpop. Het was goed druk bij het podium, maar het echte enthousiasme bleef uit. Ergens ook logisch, want hoewel deze jonge Rotterdammers barsten van het talent liet de podiumperformance te wensen over. Als je psychedelische stonerrock speelt die bomvol waanzinnige gitaarsolo's zit moet je er ook bij staan alsof je keihard moet werken. Je ogen dicht doen en af en toe oogcontact met elkaar maken is simpelweg niet genoeg om het Dordtse publiek te blijven boeien. Het werd naar verloop van tijd dan ook nogal langdradig, hoewel de muziek erg goed in elkaar zat. Erg jammer, want als deze jongens hun podiumperformance goed op orde zouden hebben, zouden ze nog ver komen. Dubio jaagt de wolken weg. Zo is het ene nummer funky, het andere nummer is ongehoord fel. Het was de beurt aan Dubio om het regiopodium te bestijgen. Vlak voordat de band begon brak de zon door de wolken heen en begon de band met een warmbloedige opener. In de nummers daarna kon je horen over wat voor een strot de zanger beschikt. Hij kan een aardig potje fluiten en ook rappen kan je aan de beste man met zijn felle, rauwe stem overlaten, waardoor de muziek soms tegen Pearl Jam, Red Hot Chilli Peppers en zelfs Rage Against the Machine aanhing. De muzikanten hadden er zin in en stonden met een grote grijns op het podium. Al met al was het een geslaagd optreden van een band die over een afwisselend repertoire beschikt. Het slagveld van Menesis Menesis is duidelijk een regionale publiekstrekker; het valt te betwijfelen of er überhaupt nog iemand stond te kijken bij Nicad op het hoofdpodium. Snoeiharde metalcore met een zeer licht vleugje screamo is wat dit vijftal bracht. Snelle riffs met pompende drums werden zo nu en dan afgewisseld door wat trager beukwerk. Een pit mocht natuurlijk niet uitblijven. Het publiek genoot merkbaar met volle teugen. Opvallend was dat de bassist het halverwege de show al wist te presteren om zijn lage e-snaar te breken, wat gelijk duidelijk maakte hoe hard het er op het podium ook aan toe ging. Het enige minpuntje was dat de ‘zanger’ hier en daar even over de kop ging met zijn stem, maar dit werd mooi opgevangen door de muzikale ondersteuning. Antenna heeft pech met de programmering Tja, als je in de programmering tegenover de geweldige band Discípulos de Otilia staat, maak je als Antenna weinig kans dat er veel publiek bij je podium staat. De krachtige rock die de band aflevert stond als een huis en vond ook veel aftrek bij het publiek, dat weliswaar niet met velen op was komen dagen, maar zichtbaar genoot van het hard rockende viertal. Trage passages werden afgewisseld met wat snellere en zwaardere stukken. De band beukte, en dat is iets dat niemand kan ontkennen. De variatie van A New Dawn A New Dawn speelt vandaag een super strakke set. Het optreden loopt lekker en is muzikaal gezien heel spannend. Er gebeurt namelijk van alles op het podium; strakke drumbeats en heel veel variaties in stemgeluiden. Hoge zang, lage zang en daaroverheen zware grunts. Een uitstekende, gevarieerde set waar het publiek werkelijk van smult. The Death Letters staan wederom als een huis Ze gaan als een trein, de twee jongens van The Death Letters. Ze wonnen Bibelot Band Boost, wat ze op Wantijpop bracht, en tussendoor wonnen ze ook nog even de High School Music Competition. Doe daar dan ook nog een landelijke 3VOOR12 set backstage op Pinkpop bij en je kan je voorstellen dat deze jongens weten te rocken als geen ander. En dat deden ze dan ook. Wie heeft er tegenwoordig ook nog een basgitaar nodig? The Death Letters in ieder geval niet. Met slechts een gitaar en een drumstel brengen ze een mix van Jimmi Hendrix, Black Sabbath en een hele lading andere bands die stevig rock(t)en. Dat deden ze wederom zeer goed, en Dordt geniet er nog steeds van! Magnacult beukt de schroeven van het regiopodium los De gedeeltelijk Dordtse vijfmansformatie Magnacult doet het goed, want spelen in het voorprogramma van Devil Driver en Ill Nino is niet niks! Voor een gig in Almere deed Magnacult Wantijpop nog even aan. De brullende gitaren vlogen je om de oren, ondersteund door technisch hoogstaande drums. Ingewikkelde maatsoorten zijn de band niet vreemd en worden dan ook vaak gebruikt. Magnacult is vooral behoorlijk hard, maar dan wel op de juiste manier. Het publiek genoot van de show en de band genoot minstens even hard, wat te zien was aan de manier waarop ze speelden. Geen stugge houdingen voor deze jongens, maar lekker hard headbangen! Daarmee was Magnacult de perfecte afsluiter van het regiopodium. Check ook binnenkort op deze site de opnames van de akoestische sessies in de 3voor12Drechtsteden backstage lounge en veel meer fotos tekst : Merel Baldé, Guido den Boer, Vanessa van Ewijk en Koen Wieringa fotos : Romy den Engelsen, Brian van Ewijk , Evelyne Steenberghe , Mary-Ann Struijk-Deuning, Tim Leguijt , Vincent Quak en Gertjan van Zon