Onlangs nog repten alle kranten dat steeds meer jongeren de eerste symptomen van gehoorschade begonnen te vertonen. Als dit nieuws destijds al uit de lucht gegrepen was, dan heeft Peter Pan Speedrock daar op vrijdag 8 februari in Bibelot bij het ruimschoots aanwezige publiek in ieder geval wel voor gezorgd. En zo hoort het ook bij deze Eindhovenaren, want bij Peter Pan Speedrock geldt zonder twijfel; Hoe harder, hoe beter! Het voorprogramma van Peter Pan Speedrock werd verzorgd door The Goods, net als de hoofdact afkomstig uit Eindhoven. En even leek het alsof heel Bibelot terug in de tijd was gegaan, naar de vroege jaren tachtig wel te verstaan. Want de eerste paar nummers van de band leken afkomstig van een oude metalband uit het beroemde Bay Area, San Francisco. Snelle, rockende riffs met enorme typsolo’s op gitaar deden denken aan het allervroegste werk van Metallica of Diamond Head. Ook invloeden van bijvoorbeeld Motörhead en Led Zeppelin waren duidelijk hoorbaar. Toch zijn The Goods zeker geen jongens die alleen naar bands uit de jaren zeventig en tachtig hebben geluisterd, want er zat ook een flink vernieuwend en origineel randje aan de muziek. Maar het voornaamste was dat The Goods speelde met enorme overtuiging en dus stond als een huis. Mede hierdoor rockte het geheel behoorlijk stevig door. Helaas gaat het hier wel om één van die bands die het beste wat later op de avond gedijden, als het bier reeds rijkelijk gevloeid heeft en het publiek een beetje los is. Enthousiasme was er ook vanavond zeker wel, maar het wilde niet echt tot uiting komen bij het publiek, hoewel het naarmate het optreden vorderde wel steeds iets harder begon te klappen en juichen. Toen de lichten ruim een half uur na afloop van The Goods weer dimden had het aanwezige publiek al wat meer bier op en werd ook het voorste gedeelte van de vloer goed gevuld. Na een behoorlijk foute introtune komt dan ook eindelijk “Dikke Dennis”, de mascotte en vaste gast van de band, het podium op. Het publiek juicht hem luidkeels toe, want deze lijvige en met tatoeages bedekte Amsterdammer komt natuurlijk om de band waarvoor iedereen gekomen is aan te kondigen. Peter Pan Speedrock betreedt het podium en trapt af met een relatief langzaam doch stevig rockend nummer. Direct al ontstaat er een flinke pit. Maar bij het volgende nummer gaat het pas echt los, want dit is Peter Pan Speedrock zoals we die het liefste horen: Knetterhard en lekker snel! Dit zet dan ook gelijk de toon voor de rest van het optreden, want afremmen doet de band nauwelijks. De combinatie van punk, speedrock, rockabilly en metal verveelt het publiek dan ook geen moment. Klassiekers als ‘Rockcity’ worden afgewisseld met nummers van de laatste cd, ‘Pursuit Until Failure’. Het hoogtepunt wordt als vanouds bereikt op het moment dat Dikke Dennis weer het podium op komt om samen met de band de naar het Nederlands vertaalde Motörhead-cover ‘Schoppen Aas’ te zingen. Overal wordt luidkeels mee geschreeuwd, en vanaf dat moment blijft Dikke Dennis op het podium om af en toe even wat mee te zingen of gewoon lekker te rocken. Grappig is vooral ook het moment waarop hij een meisje het podium op trekt, om voor haar te zingen en om haar in de gelegenheid te stellen met hem op de foto te gaan. Het meisje, duidelijk een beetje gegeneerd, probeert meerdere malen het podium af te gaan, maar wordt er telkens weer opgesleurd. Bij het laatste nummer staat het hele podium dan ook vol met mensen uit het publiek, die extra hard uit hun dak gaan. En als het dan echt afgelopen is, staat menig toeschouwer nog half verdoofd en met suizende oren naar het podium te kijken. Want hoewel het geluid niet geweldig was, heeft dit optreden aan alle eisen van een volwaardige Peter Pan Speedrock-show voldaan.