Afgelopen vrijdag ging de Popcentrale weer open na de zomerstop. De Popcentrale startte het seizoen met de jaarlijkse Popparade met nieuw talent uit de regio. Verschillende oefenruimtes, het hoofdpodium en zelfs de "kitchen" van de Popcentrale werden benut om de bands te laten spelen. De avond werd goed bezocht en de opbrengst van de entree ging naar het goede doel, namelijk Warchild. De openingsact op de mainstage vanavond was Came. De normaal gesproken vierkoppige band speelt vanavond met z'n drieën. Gitariste Eli is op de Popparade afwezig. Came maakt muziek met funk en rock invloeden. De rock invloeden komen vooral van drummer Paulus, de loopjes van bassist Case geeft het geheel een funky gehoor. De luchtige teksten en het warme stemgeluid van zangeres Kim zorgt ervoor dat de muziek lekker en gemakkelijk wegluistert. Vanaf het begin van de set wordt al duidelijk dat deze band gewend is om op het podium van de Popcentrale te spelen. De band speelt lekker ontspannen en de zangeres babbelt vrolijk tussen de nummers door. Het geheel funkt behoorlijk en een enkeling in het publiek waagt zelfs een dansje. Spontaan wordt het als de bassist door de zangeres gewezen wordt op zijn "lieve" Mickey Mouse handdoekje. De avond is met een leuke band geopend. De volgende band op de mainstage is de tweekoppige band The Death Letters. De band bestaat uit drummer Victor en gitarist/zanger Jordi, ook wel bekend als Fuego en Duende. Het motto van deze twee muzikale breinen is: "Play it like you mean it". Dat dit motto tijdens het optreden goed neergezet wordt staat als een paal boven water. Wat als eerste naar voren komt is de muzikaliteit van deze twee jongens en het gevoel dat er in de muziek gelegd wordt. Dit is niet het zoveelste ingestudeerde bandje, dit komt heel diep van binnen. De band speelt rockmuziek die er soms behoorlijk hard aan toe gaat en waar punk, country en pop invloeden in te vinden zijn. Maar wat het meest opvalt is de hoeveelheid blues invloeden in de nummers. De gitarist pakt dan ook regelmatig de slide erbij, wat het geheel een verrassend geluid geeft bij bijvoorbeeld het nummer 'Grazy Mind Blues'. Zanger Jordi heeft een mededeling voor het publiek: "Vergeet jezelf en ga gewoon lekker uit je dak," waar een gedeelte van het publiek zeker gehoor aan geeft. Een laatste compliment is voor de uitspraak van de engelse teksten. Dit alles belooft veel voor de toekomst, vooral als je nagaat dat de bandleden pas 15 en 16 jaar oud zijn. Spelen in een oefenruimte geeft een hele andere sfeer dan spelen op de mainstage die zich bevindt in de zaal van de Popcentrale. Barbudos is vanavond één van de bandjes die in de intieme sfeer van oefenruimte 2 mag spelen. Voor het optreden "lokt" zanger Martijn al roepend door zijn microfoon eigenhandig zijn publiek naar de oefenruimte. En zo kan het optreden voor afwisselend staand en zittend publiek hun optreden beginnen. De band maakt funk/rock met de zang voornamelijk in rap-vorm. De band heeft zijn repertoire op het aanwezige schoolbord gezet en de zanger verwijst regelmatig naar het schoolbord, wat het geheel lekker overzichtelijk maakt. Wat het eerste opvalt is het nummer 'Mary Jane', wat de zanger schreef voor zijn vrouw. In het nummer wordt spontaan meegezongen door iemand uit het publiek die de tweede stem voor zijn rekening neemt. De nummers vormen een goed muzikaal geheel waarbij vooral de speciale geluidseffecten van gitarist Tiho opvallen. Dat de band behoorlijk beïnvloed is door Rage Against The Machine was al meteen duidelijk. Als de band dan ook afsluit met de RATM-cover "Bulls On Parade" wordt het een klein feestje, compleet met minipit in een oefenruimte. Best een aparte ervaring om een band in deze entourage te zien spelen. "The band your mom has always worn you about", zo luidt de slogan van de afsluiter op de mainstage: The Dudes of Hazzard. De muziek van de Dudes valt moeilijk te omschrijven. Wat opvalt is het aantal gitaren binnen de band; drie in totaal, en dan nog een basgitaar. Het geheel rockt behoorlijk en dendert door al het gitaargeweld als een trein door de zaal van de Popcentrale. Als ik de muziek zou moeten omschrijven is het eerste wat in me opkomt feest, feest, feest. En een feestje wordt het, het publiek vermaakt zich uitstekend bij deze vijfkoppige band. Ondanks dat de muziek behoorlijk stevig en op een feestelijke manier gespeeld wordt moet het zeker niet onderschat worden. Als de gitaren met vlagen verschillende ritmes door elkaar spelen kan de muziek zelfs intelligent genoemd worden. En dit geheel wordt behoorlijk goed ondersteund door drummer Guido, die er een stevig ritme in weet te houden. Mama, hou uw kinderen binnen, The Dudes of Hazzard are ready to rock their world!