Hardcore in Bibelot: deel 2

Voorprogramma's doen nauwelijks onder voor de hoofdact

Edwin Deventer, ,

Nog maar net bijgekomen van de show van Terror afgelopen zondag, stond er donderdag wederom hardcore op het programma van Bibelot. Na een aantal wijzigingen stond de line-up voor vanavond pas één dag van te voren vast. All For Nothing was op het laatste moment ingevallen voor Moment of Truth, die wegens een gebroken vinger van de gitarist helaas niet kon spelen. Ik was benieuwd hoe druk het zou gaan worden.

Voorprogramma's doen nauwelijks onder voor de hoofdact

Nog maar net bijgekomen van de show van Terror afgelopen zondag, stond er donderdag wederom hardcore op het programma van Bibelot. Na een aantal wijzigingen stond de line-up voor vanavond pas één dag van te voren vast. All For Nothing was op het laatste moment ingevallen voor Moment of Truth, die wegens een gebroken vinger van de gitarist helaas niet kon spelen. Ik was benieuwd hoe druk het zou gaan worden. Eerlijk gezegd vreesde ik dat bijvoorbeeld de Popcentrale een betere plek voor deze show zou zijn geweest. Real Hate mocht openen voor een, zoals verwacht, niet al te volle zaal. De band liet zich hierdoor niet van de wijs brengen en ging ervoor. Deze mannen hebben inmiddels hun strepen in de scene verdiend en worden dan ook hardcore-veteranen genoemd. Terecht, want ze wisten een lekkere pot oldschool hardcore met hier en daar een vette breakdown neer te zetten. Zanger Hans had wellicht een wat energiekere podiumpresentatie mogen geven, maar dit werd deels goedgemaakt door de rest van de bandleden. Het publiek mocht kiezen of de set zou worden afgesloten met een eigen nummer of een cover. De cover kreeg de voorkeur en dit werd er één van de band Madball. Hierbij werd Real Hate ondersteund door de zanger van Moment of Truth. Er kon worden teruggekeken op een goed optreden. Hierna was de beurt aan All For Nothing uit Rotterdam. Deze band is de laatste tijd erg goed bezig; ze hebben net een sterk album uitgebracht en een Europese tour achter de rug. Ook vanavond lieten ze zich gelden. Het geheel liep als een goed geöliede machine en alle bandleden bewogen flink, waardoor het optreden boeiend was om naar te kijken. Het publiek werd constant aangewakkerd om mee te doen en dat lukte aardig. De sound van deze band is voor een groot gedeelte te vergelijkbaar met die van Real Hate. Het klinkt echter wat moderner, wat wellicht te maken heeft met de lagere gemiddelde leeftijd van de band. Iets anders waardoor All For Nothing zich onderscheidt is het feit dat de leadzang door een vrouw wordt verzorgd. Ook aan het einde van deze show mocht het publiek bepalen of er met een cover werd afgesloten; All For Nothing koos voor een nummer van de Gorilla Biscuits, waarbij gitarist Ernst-Jan ook de microfoon ter hand nam. De headliner van vanavond was 25 Ta Life. Zij maken New York hardcore met een metal randje. Deze band bestaat al ruim vijftien jaar en draait vooral om zanger Rick Healy, beter bekend als Rick Ta Life. Hij verzamelt om de zoveel tijd nieuwe muzikanten om zich heen, en zo had hij dat ook gedaan voor deze tour. Dit keer waren het vrij jonge kerels. Ze waren goed op elkaar ingespeeld en gaven een enthousiaste performance. Rick Ta Life zelf leek voor vanavond echter de automatische piloot te hebben ingeschakeld. Hij keek nauwelijks het publiek in en ratelde wat standaard opmerkingen af, waaronder soms misplaatste instructies voor de toeschouwers ("Old school singalong!", "Open this shit up!"). Wellicht mede door zijn instelling was men niet echt in de stemming om mee te doen; gedurende het grootste gedeelte van de set was het voorin angstvallig leeg. Dan had All For Nothing het toch een stuk beter voor elkaar. Toch speelde 25 Ta Life absoluut geen slechte show, verre van dat zelfs. Maar ze staken nu nauwelijks uit boven de voorprogramma's, iets wat een aantal jaren geleden zeker anders zou zijn geweest.Aan het einde van de set speelde de band nog een aantal covers (waaronder zelfs 'Blitzkrieg Bop' van the Ramones). Hierbij kwam er toch nog flink wat beweging in het publiek. Het optreden werd zo, nadat vijf keer was aangekondigd dat het laatste nummer er aankwam, mooi afgesloten. Rick Ta Life had zoals gebruikelijk weer een groot arsenaal aan merchandise meegenomen, zodat de liefhebber na afloop van de show zijn of haar hart kon ophalen. Uiteindelijk was het toch nog net druk genoeg om een gezellige sfeer te creëren. In een kleinere zaal was het misschien wat meer los gegaan, maar dan zou je de ambiance van Bibelot weer missen. Met drie bands die goed op elkaar aansloten en weinig voor elkaar onder deden was het al met al een mooi hardcore avondje.