Wanneer bands met elkaar op tour gaan is dit meestal erg geforceerd. Ze zitten bij dezelfde platenmaatschappij en trekken volgens deze wel ongeveer hetzelfde publiek, maar vervolgens zit je maanden lang met elkaar opgescheept. Dit concept kan natuurlijk veel beter: je organiseert gewoon een avond met je vrienden. Dit is vanavond in het Dordrechtse Bibelot het geval, de drie namen zitten niet bij hetzelfde label en hun muziek valt niet binnen hetzelfde genre. Het enige wat ze overeenkomstig hebben is hun woonplaats Amsterdam en de nieuwe albums die ze allen onlangs hebben uitgebracht. Het nadeel is dat je met verschillende genres niet één soort publiek trekt, of in het slechtste scenario zelfs geen publiek trekt omdat mensen de entreeprijs niet overhebben voor één band. Nu is deze entreeprijs vanavond aan de lage kant en zien we punkers, gabbers, metalheads en oude rockers samen in de zaal staan. Normaal lopen ze misschien met een grote boog om elkaar heen, maar vandaag delen ze iets: de liefde voor de muziek. De avond begint met MeloManics. Dit dance-rock trio bracht onlangs ‘The Grey Light’ uit en Ben Olgers (drum), Guido Schuurman (gitaar en zang) en Jeroen Joosten (electronics en zang) laten dan ook vooral nummers van dit nieuwe album horen. Hun doel, “jullie even lekker opwarmen”, dit met liefdesliedjes en complimentjes naar het publiek; “Jullie zien er trouwens best goed uit, vooral hij!” zegt Schuurman wijzend naar een rood aanlopende bezoeker . Ook de band zelf ziet er erg goed uit; alle drie staan strak in het pak. Op muziekaal vlak experimenteert het trio graag, dit met onder andere computerstemmetjes en een koebel. “Het volgende nummer is voor iedereen die van een koebel houdt, maar ook voor ieder die er niet van houdt.” Door toevoegingen als deze kan niemand de band erop betrappen vaak in herhaling te vallen, hun stijl is erg origineel zal ongetwijfeld goed aanslaan op het Lowlands Festival, waar ze dit jaar mogen spelen. Wie dacht dat sinterklaas oud was kent de jongens van Aux Raus nog niet. Wanneer we de biografie moeten geloven werd deze gabber-punk groep namelijk al opgericht in 1545, hielden een kleine pauze tussen 1825 en 1952 (de band viel uit elkaar) en een tweede pauze volgde in 1990. Hoe dan ook verscheen het debuutalbum ‘This is how this Works’ onlangs. De eerste single ‘Fall' van dit album werd flink gepromoot op de Nederlandse muziekzenders en krijgt ook vandaag het meeste respons. Dit inclusief de bijbehorende jumpstyle pasjes. Wanneer bij de overige nummers het publiek relatief stil staat zorgen Bastiaan Bosma (zang) en Luuk Bouwman (gitaar en zang) wel voor wat meer beweging: “Gaan die voetjes nog van de vloer of hoe zit het, of is dit soms te hard voor jullie?!” Ook is Bosma niet bang om zelf het publiek in te duiken en te laten zien hoe het wel moet: hij springt op nekken van bezoekers en deelt een paar raken klappen uit.Ook laat de frontman zien dat je geen lang haar hoeft te hebben om lekker te kunnen headbangen. Het opmerkelijke optreden komt helaas snel ten einde en na een klein halfuurtje resteert enkel nog de piep in de oren die ons herinnert aan dit duo. De rust is slechts van korte duur, na enkele minuten ombouwen bespringen Jane, Kiki en Bram, beter bekend als Malle Pietje and the Bimbos, het podium. Ooit begonnen ze als een Nirvana coverband, maar inmiddels zijn ze naar eigen zeggen uitgegroeid tot “de beste band van het westelijk halfrond”. Ze zijn inderdaad erg succesvol met hun eigen nummer, en vulde hiermee onlangs ook het album´Are You Punk Or Are You Drunk?´. Echter is het westelijk halfrond iets te hoog gegrepen, laat het trio eerst maar eens Dordrecht overtuigen. Het had vanavond namelijk best iets voller gemogen in de Bibelot! Het poppodium is vaak het terrein voor buitenlandse namen, maar ook avonden als deze blijken geen slechte investering te zijn. Het is inderdaad aan de rustige kant, maar de bezoekers vermaken zich prima en hebben eindelijk eens de ruimte om lekker los te gaan.