Het weer op zondag 21 juli zat behoorlijk tegen. De regen kwam 's middags met bakken naar beneden. Maar dat weerhield muziekliefhebbers uit het hele land er niet van om naar de vele bands te kijken die op zondag in de binnenstad van de mooiste stad van Nederland speelden. Colibri (VND Neon stage, Grotekerksplein) Soul, funk en een beetje disco. Dat is de muziek die de band Colibri brengt. Een fikse band, zo bleek, want buiten gitaar, bas en drums was de band ook voorzien van een blazerstrio, percussie, toetsen en maarliefst drie zangeressen! En zoals het een band met een dergelijke zonnige naam betaamt verdween het dichte wolkendek boven Big Rivers even om de zomerse klanken van Colibri van verdiende zon te voorzien. Allerlei soorten covers kwamen aan de lopende band voorbij, van de nieuwere dance/disconummers tot oude soulliedjes. De band liep vrolijk te dansen op het podium (voor zover mogelijk natuurlijk), en na een poosje werd het publiek wakker en danste vrolijk mee. Helaas begon de regen weer op het moment dat de band stopte. Ian Parker (VND Neon stage, Grotekerksplein) Ian Parker speelde vorig jaar al de sterren van de hemel op Big Rivers, en kreeg dan ook een award van het festival voor beste artiest. Dit jaar bleek hij één van de grote publieksfavorieten. Zaterdag stond het Scheffersplein al stampvol voor zijn akoestische set, op zondag was er geen gras meer te zien op het veld naast de grote kerk. De regen massaal negerend genoot het publiek met volle teugen van deze bluesvirtuoos en zijn al even getalenteerde band. Parker heeft een prachtige, rauwe stem en een heel eigenzinnig geluid. Dit geluid staat perfect in harmonie met pompende basloopjes en een subtiel maar zeer passend toetsenspel. Een flink aantal mensen in het publiek zong al zijn nummers mee, terwijl kippenvelverwekkende opbouwen aan de lopende band voorbij kwamen. Het publiek at bij Parker bijna letterlijk uit de hand, terwijl de bekende Mardi Gras-kettingen voorbij vlogen. Zelfs toen de regen overging in een gigantische plensbui bleef het publiek, grotendeels verstopt onder paraplu's, gewoon staan. Dit wekte Parker's bewondering, hij was volledig overrompeld door deze toewijding. En het publiek vertrok pas nadat de band klaar was. Vrijwel niemand ging eerder weg, en dat is een zeer bewonderenswaardig feit. The Skatalites (National Academic stage, Scheffersplein) Wederom week de regen voor de zon, en wederom leek dit bijna ingepland. Want wat is de allereerste skaband ooit zonder zon? The Skatalites bestaan al sinds de jaren '50, en hoewel er inmiddels toch al een aantal leden overleden zijn, bestaat de band nog steeds uit maar liefst drie oude bandleden. En natuurlijk stond ook nu het Scheffersplein weer bomvol skaliefhebbers. Kort voor het optreden scheen een deel van de band nog ergens in een coffeeshop te hebben gezeten, maar daar was weinig van te merken. De Jamaicanen stonden te spelen alsof ze nog nooit zo'n enthousiast publiek hadden gezien. klassieker na klassieker kwam voorbij, en even leek het bijna alsof Dordrecht tijdelijk een tropisch eiland was. Niet alle leden waren erg goed meer ter been, wat bleek uit de bassist, die op het drumpodium zat, en de alt-saxofonist, die over het podium schuifelde. Vooral hij leek overigens enorm te genieten, zo nu en dan zwaaiend naar leden in het publiek of poserend voor een foto, dan weer spelend op zijn alt-saxofoon of dingen roepend in de microfoon. "This is our best performance of this tour, yet," riep hij tegen het einde van de show. En daar kwam de volgende klassieker. De zon bleef maar schijnen, en de sfeer leek welhaast magisch. Toen de band uiteindelijk klaar was, kwam er een applaus voorbij waar menig publiek nog een puntje aan kan zuigen. En terwijl de kroegen wederom nog lang feestend publiek hadden, kon de organisatie van Big Rivers wederom terug kijken op een bijzonder succesvolle editie.