Punx.nl, een online magazine over (je raad het al) punk, bestaat vijf jaar. Om dit te vieren had de organisatie flink uitgepakt en zeven bands geboekt voor een feestje in Bibelot. Uiteindelijk werden dit er zes; The Radio Dead Ones konden er niet bijzijn, omdat hun tour door Groot-Brittanië was komen te vervallen. Evengoed bleef er een programma over wat veel goeds beloofde voor de punkliefhebber. We begonnen al vroeg, om 19:20, met Kezus Krijst uit Rotterdam. Deze jongens spelen streetpunk en timmeren al een aantal jaren aan de weg. Ze gaven een leuke show weg, vooral de zanger had er zin in. Hier en daar rammelde het wat, maar bij deze stijl is dat acceptabel. Helaas was de zaal aan het begin van hun optreden nog vrij leeg, maar langzaamaan werd het steeds voller, en tegen het einde werden de eerste moshpits al gevormd. Een mooie opening van de avond. Hierna was de beurt aan het Nijmeegse Brat Pack. Deze band bestaat nog niet zo lang, maar de leden hebben al flink wat ervaring opgedaan in o.a. The Beans en Antillectual. Vorig jaar brachten ze een overtuigendedemo uit, dus er mocht wat worden verwacht van deze show. Helaas kwamen de nummers live wat minder goed uit de verf, maar dat was misschien vooral te wijten aan het geluid. De band was wel enthousiast, en al met al was hun snelle, met solo's en riffs doorspekte punkrock toch zeker de moeite waard. Voor The Real Danger geldt hetzelfde als voor Brat Pack; ook deze band is nog maar kort bezig, maar bestaat uit ervaren bandleden. Vier van hen speelden vroeger in de oldschool hardcore formatie Uppercut. Wat ze nu spelen heeft daar qua stijl weinig van weg. Dat is namelijk catchy, midtempo punkrock in de lijn van o.a. de Descendents. Vanavond was The Real Danger een beetje een vreemde eend in de bijt, aangezien het credo van de rest van de bands over het algemeen als volgt luidde: hoe harder en sneller, hoe beter. Het publiek gedroeg zich, wellicht daarom, nogal tam. De heren lieten zich daardoor echter niet van de wijs brengen en zetten een sterk optreden neer. Met het snelle 'No Way Out' en een cover van The Jam als afsluiter, wisten ze het publiek toch nog voor zich te winnen. Op 28 september brengt The Real Danger zijn debuutalbum uit. Time Again uit Los Angeles was de eerste buitenlandse band van vanavond. Zij gaven ook meteen de scheidingslijn aan tussen de 'kleine' en 'grote' bands van vanavond, waarbij Time Again duidelijk tot de laatstgenoemde categorie behoorde. Niets ten nadele van de eerste drie bands, zij mochten er absoluut zijn. Maar er was een duidelijk verschil te merken in energie op het podium en enthousiasme in de zaal. Toen Time Again begon te spelen, barstte het feest meteen los. En dat terwijl ook dit nog een vrij jonge band is. Hun sound heeft erg veel weg van Rancid, maar wat geeft dat als het allemaal lekker klinkt? Van deze Amerikanen gaan we ongetwijfeld nog meer horen. De volgende op de lijst was Antidote. In tegenstelling tot de vorige drie bands is dit Haagse collectief al jaren een bekende naam in de punkscene. Van compromissen hebben ze nog nooit gehoord; al die tijd hebben ze dezelfde boodschap en muziekstijl gebracht. Deze band wist dus wel hoe ze een goed optreden moesten neerzetten, en daarbij gingen ze er nog steeds even hard voor als vroeger. Het kwam zodoende totaal niet over als een routineklus. Voor de luisteraar die niet zo bekend is met hun werk, klonk de muziek helaas wel vrij eentonig. Alle nummers hadden ongeveer hetzelfde ritme en de zang was nogal monotoom. Een mooi moment tijdens deze show was deze uitspraak (en het gevolg daarop) van gitarist/zanger Bart: "Ik durf te wedden dat jullie straks bij The Casualties allemaal op het podium staan. Maar ik benieuwd of jullie ook op het podium komen als wij iets recht ons hart zingen". Direct hierna werd het intro van een van de bekendste nummers van Antidote ingezet, en jawel, het podium stroomde helemaal vol met luidkeels meezingende punkers. Aan The Casualties de eer om de avond af te sluiten. Ook deze band uit New York bestaat al jaren en heeft een flinke reputatie. Ze spelen snoeiharde oldschool punk, zoals The Exploited dat vroeger deden. Hun reputatie werd waargemaakt met een knallend optreden, dat ook vermakelijk was om naar te kijken. Alleen het kapsel van de zanger al. Hij had gigantische spikes over zijn gehele hoofd, waarbij elke aanwezige hanekam (en dat waren er nogal wat vanavond) in het niet viel. Verassend was dat hij Spaanssprekend bleek te zijn, iets wat je niet zo snel verwacht van een Amerikaanse punkzanger. Een van zijn ludieke acties was het opzetten van de 'chicken fuck'. Hierbij moest het publiek duo's vormen, waarbij de een bij de ander op de schouders ging zitten. Vervolgens begon de band te spelen en moesten deze duo's zich in de pit staande weten te houden, wat erg grappig was om te zien. The Casualties was een goede afsluiter van dit punkfeestje; wat betreft performance en publieksreactie waren ze duidelijk nummer één. De organisatie kon terugkijken op een geslaagde avond. Het was lekker druk, er waren flink wat distro's aanwezig, en de bands volgden elkaar in een lekker tempo op (zes bands in vier uur) en speelden allemaal een set van een mooie lengte. Op naar de volgende vijf jaar Punx.nl!