De Bredanaren van Down Under hebben de Kleine Prijs van Dordt 2007 gewonnen. Op zaterdag 21 april vond de strijd der strijden op het gebied van 'regionale' muziek plaats. Regionaal is de Kleine Prijs echter allang niet meer te noemen, want bands kwamen weer van heinde en verre. Desalniettemin zat Bibelot tijdens de KPvD-finale als vanouds stampvol met muziekliefhebbers. Sommigen kwamen 'hun bandje' aanmoedigen, anderen kwamen gewoon een pilsje pakken. Het resultaat was uiteraard weer een goede feeststemming. Eerlijk gezegd vond ik de volgorde waarin de bands speelden een beetje onhandig gekozen. De enige twee Dordtse bands die in de finale stonden, de thrashmetalband X-Tinxion en de rockband Mr Stevenson, speelden als eerste twee. En dat terwijl zij een 'thuiswedstrijd' speelden. Mede dankzij de rij voor de ingang waren er dan ook een hoop mensen, waaronder ondergetekende, die X-Tinxion gemist hebben. Des te frustrerender is het dan als je buiten wel hoort dat er een lekker stevig partijtje metal gespeeld wordt. Klaarblijkelijk had X-Tinxion het reeds aanwezige publiek behoorlijk wakker gekregen, iets waar Mr Stevenson helaas niet bijster veel gebruik van leek te maken. Mede dankzij een geluid dat neeg naar dofheid en misschien een niet al te goed gekozen set begon Mr Stevenson niet erg lekker. De eerste paar liedjes rockten niet echt, waardoor de aandacht van het publiek verslapte. En hoewel het tweede deel van de set al een stuk steviger klonk, was het duidelijk dat de melodische rock van Mr Stevenson niet in huis had wat van een winnaar verwacht werd. De opkomst van de derde band, het Roosendaalse Fluff, was energiek en vol testosteron. Een zware gitaarriff zette de toon, terwijl de zanger van de band met een cowboyhoed het podium op kwam. Waar Fluff in de eerste instantie wat weg had van bands als Chimaera, werd het naar verloop van tijd vrij saai om naar te luisteren. Qua strakheid zaten de nummers zeer goed in elkaar en de screams en grunts van de zanger kwamen al minstens even goed uit de verf, evenals de manier waarop deze het publiek naar zijn hand wist te zetten, maar de muziek zelf stak hierdoor misschien zelfs nog wel meer lafjes tegen alles af. De skaband Groover uit Bergen op Zoom speelde als vierde, en zorgde bij degenen die er bij de punk/ska-voorronde bij waren voor een verrassing: ten eerste stond er niet één zangeres, maar twee. En de gitarist met zijn enorme afrokapsel was in geen velden of wegen te bekennen. Dit keer kon zijn vreemde coupe het publiek dus niet afleiden van het feit dat er hier en daar toch nog het één en ander niet echt lekker klonk in de band. Dit bleek dit keer echter flink mee te vallen. De band speelde strak, stond massaal op het podium te dansen en beide zangeressen bleken goed op stem. Het enige duidelijke minpunt was het ontbreken van een goede 'groove', iets wat je zeker in ska toch wel hoopt te vinden. En dan vooral bij een band die zichzelf Groover noemt. Down Under sloot de wedstrijd af. De wollen muts voerde de boventoon in deze band, en het was eigenlijk voor de eerste noot al duidelijk welke stijl je kon verwachten van Down Under: Een rockband in de trant van Nickelback en Creed. Mede doordat de drummer met een clicktrack meespeelde was de band zeer strak. En dat niet alleen, de liedjes zaten ook nog eens erg goed in elkaar en klonken zowel origineel als professioneel. Gooi daar dan nog een goede performance bij en het is eigenlijk al duidelijk dat deze band er met de prijs vandoor gaat, met Fluff in het kielzog. De andere drie plaatsen gingen naar respectievelijk X-Tinxion, Groover en Mr Stevenson.