Vanavond was het zover, Bettie Serveert in bibelot met de try-out voor hun jubileumoptreden in Paradiso 8 september. Acht albums, vijftien singles en elf officiële videoclips verder, en Bettie Serveert doet het nog steeds goed. Carol Van Dijk (zang, gitaar), Herman Bunskoeke (basgitaar), Peter Visser (gitaar), de vrij nieuwe drummer Guino Geudens en Martijn Blankestijn (de toetsenist) gaven ons een voorproefje van hun jubileumoptreden. Bibelot was rustig, te rustig voor een band als deze. Het publiek bestond, naar mijn verbazing, uit alleen maar dertigplussers. Het publiek, nog onwennig, stond ver van het podium af. Zelfs toen Bettie Serveert opkwam was de ruimte voor het podium groot.Carol van Dijk geeft de band met haar krachtige stem een heel eigen sound en stijl. Na jarenlange alternatieve, melodieuze indierock horen we in het laatste album een rustig, jazzy geluid. De nieuwe nummers van het album ‘bare stripped naked’ blijven toch toegankelijk en zitten allemaal goed in elkaar. Er hing een gemoedelijke, vriendelijke sfeer en er kon bij de muzikanten af en toe wel een geintje af. Bettie Serveert is tijdloos, de nummers van 15 jaar terug doen het nog steeds goed. De gepassioneerde bandleden gaven dan wel niet alles, ze gaven genoeg om ons ervan te overtuigen dat Bettie nog niet klaar is. De grote verrassing van vanavond was dat oud-drummer Berend Dubbe wat oude nummers met Bettie Serveert speelde. Dit was natuurlijk niet een heel grote verrassing, omdat het overal al aangekondigd werd als mogelijkheid. Een videoscherm achter het podium zond bij sommige nummers fragmenten uit van Bettie Serveert in hun jonge jaren. Bettie was weer zoals vanouds, het publiek ging nu echt los op de oude vertrouwde nummers van de band. Er ontstond een vrolijke, dansbare pit met enthousiaste fans. De zekere toppers van vanavond waren ‘Palomine’ (een van hun grootste hits) en ‘Stephanie says’ (cover van The Velvet Underground). De line-up was erg gevarieerd: van stevige gitaarpop tot akoestische nummers. Bij de akoestische nummers pakte de toetsenist de gitaar erbij en ging aan de rand van het podium zitten en samen met Carol speelden ze een bijzonder nummer, dat de sfeer nog meer bijzonder maakte. En na hun optreden kwamen ze natuurlijk terug met een toegift. Bettie Serveert had je niet kunnen missen. En dan te bedenken dat dit nog maar een voorproefje was op hun échte verjaardagsoptreden. Het begon een beetje rustig, maar op het eind stond iedereen mee te swingen. De goede muzikanten en de uitermate goede zangeres namen het publiek mee in een soort roes. Het was goed voor het oor én het oog. De vaart had er af en toe wat meer in kunnen zitten, maar dat is dan ook het enige commentaar.Nederland mag zich zeker prijzen met een band als deze, op naar de volgende 15 jaar!