De samenwerking tussen stichting concert DJS en stichting Rainbow blijkt zeer goed te werken. De mengeling van jazz en wereldmuziek zorgde op zaterdag 2 september voor een interessant programma met o.a. de Turkse traditionele muziek van Baraná en de sfeervolle jazz van Baseline. De leden van Baraná & Co begonnen om twee uur ‘s middags aan hun set en beten daarmee meteen het spits af voor de tweede dag van dit Dordtse festival. Baraná bestaat uit het trio Behsat Üvez (Turkse zanger en multi-instrumentalist), Steven Kamperman (jazzklarinettist) en Bart Lelivelt (accordeonist). Op de Wereld Jazzdagen traden zij op met een aantal improviserende muzikanten, waaronder een jazzbassist, een percussionist, een saxofonist en een violiste. De groep maakt muziek die het midden houdt tussen de traditionele Turkse muziek en jazz. Zo worden wat snellere, Turkse ritmes afgewisseld met rustigere, meer jazz-achtige stukken, hoewel het geheel meer naar wereldmuziek neigt dan naar jazz. De band had een bijzondere sound en de stem van Üvez is zeer prettig om naar te luisteren. Goede muzikanten, goed optreden, alleen een beetje jammer dat er om twee uur nog maar weinig mensen waren. Over te weinig publiek hoefden de mensen van Baseline niet te klagen toen zij om kwart over vier begonnen te spelen, het hele grasveld stond vol gedurende hun optreden, wat ook te verwachten viel gezien Baseline bestaat uit Hein van de Geyn, topbassist en één van de grote namen van het festival, en John Abercrombie, een bekende gitarist. Tijdens hun optreden werden ze bijgestaan door gitarist Ed Verhoeff en drummer Hans van Oosterhout.De gitaarjazz van Baseline klonk erg relaxed en sfeervol en ook was duidelijk te zien dat de muzikanten het echt leuk vonden om te spelen. Ik heb nog nooit iemand zo intens bas zien spelen als van de Geyn. Dit maakte het ook leuk voor het publiek om naar te kijken en hierdoor werd het nergens saai. Ondanks het feit dat de alle nummers dezelfde sound hadden, verschilden ze duidelijk van elkaar doordat ze allemaal vanuit een ander gevoel werden gespeeld. Het nummer ‘mixed up’ vormde een goede afsluiter waarin ieder bandlid een solo had. Na afloop kregen de muzikanten een staande ovatie van het publiek. En terecht. Toen ik op het festival aankwam wist ik niet echt ik ervan moest verwachten, maar ik ben na deze twee optredens helemaal overtuigd. Er zit dus niks anders op: volgend jaar moeten we allemaal naar de Wereld Jazzdagen, ook als je eigelijk niet van jazz houdt, want dit festival biedt meer!