Room Eleven in DJS

Jazz, pop, funk, blues en soul in de blender resulteert in uiterst prettige mix

Marlou de Bont, ,

Het gaat hard met de Amsterdamse jazzformatie Room Eleven. Na de release van hun debuutalbum ‘Six white Russians & a Pink Pussycat’ op 9 juni, stonden ze onder andere op North Sea Jazz en Jamie’s Picnic. Met hun mengeling van jazz, pop, funk, blues en soul veroveren ze het Nederlandse popcircuit. Gisteravond, 14 oktober, was het de beurt aan Dordrecht om te zwichten voor deze smakelijke cocktail van muziekstijlen.

Jazz, pop, funk, blues en soul in de blender resulteert in uiterst prettige mix

Het gaat hard met de Amsterdamse jazzformatie Room Eleven. Na de release van hun debuutalbum ‘Six white Russians & a Pink Pussycat’ op 9 juni, stonden ze onder andere op North Sea Jazz en Jamie’s Picnic. Met hun mengeling van jazz, pop, funk, blues en soul veroveren ze het Nederlandse popcircuit. Gisteravond, 14 oktober, was het de beurt aan Dordrecht om te zwichten voor deze smakelijke cocktail van muziekstijlen. Met haar rode zomerjurkje en haar enthousiasme wist zangeres Janne Schra het publiek meteen voor zich te winnen, toen zij samen met haar bandleden de eerste tonen inzette. De eerste set van de band bestond voornamelijk uit de meer pop-achtige nummers, waarmee ze de zaal in een algehele staat van vrolijkheid brachten. De stem van Janne is erg prettig om naar te luisteren; ze kan haar stem zowel heel luchtig en lief, als wat rauwer en Joni Mitchell-achtig laten klinken. Alsof dat nog niet genoeg is gaan de teksten die zij schrijft ook nog eens ergens over en zijn ze heel herkenbaar. Zo zingt ze onder andere over het doen van de afwas, over hoe fijn het is om thuis te komen als het buiten heel hard regent en natuurlijk over de liefde en alle perikelen op dat gebied. De overige bandleden moeten overigens niet vergeten worden. Ze voelden zich duidelijk op hun plaats op het kleine podium en trakteerden ons op diverse solo’s en indrukwekkende improvisaties. Na een kleine pauze begonnen de bandleden aan hun tweede set, met nummers die wat meer jazzy waren, hier en daar afgewisseld met een bluesnummer. De tweede set deed zeker niet onder voor de eerste set en de nummers erden goed opgebouwd: ze begonnen rustig en ingetogen en eindigden in een climax. Het publiek, met een gemiddelde leeftijd van rond de 30, maakte zich nuttig door op commando mee te klappen en er werd druk gedanst voor het podium. Met een muzikale improvisatie op de woorden ‘we’re leaving now’, nam de band afscheid en liet de bezoekers met een gelukzalige glimlach op het gezicht achter. Negatieve punten zijn er eigelijk niet te noemen, behalve misschien dat de sets wel iets langer hadden mogen duren. De gemoedelijke meezing-jazz van Room Eleven kwam zeer goed tot haar recht in het kleine DJS en vormt een uitstekende remedie tegen opkomende herfstdepressies.