Diepe openingsact Fluff uit Roosendaal bracht als eerste een stevig staaltje show en stampen. Dit gaf als resultaat dat een volledig verse zaal in Bibelot gelijk vooraan stond en uitbundig reageerde. Showbeest Sebastiaan haalde alles uit de kast om de zaal zo gek mogelijk te krijgen. Bij het eerste nummer meende ik wat subtiele invloeden van Dimension7 in de zang te horen, terwijl Fluff zelf naar mijn idee de Coal Chamber vibe sterk naar voren haalt. Krachtige, diepe en volle gedubbelde riffs maken de compositie duidelijk en overzichtelijk. Jammer zijn alleen de stukken open fluisterzang, waarin de zang volledig wordt overstemd door de rest van de band. Verder zette Fluff een sterke opener neer en deed het publiek enthousiast mee. Tweede act viel al gelijk in de prijzen, omdat de presentator zijn award voor moeilijkst uit te spreken bandnaam liet gaan naar Deliborate Jeopardization. Deze band maakte handig gebruik van een voorverwarmde zaal om hun experimetal ten gehore te brengen. Jammer dat, ondanks het feit dat de erg diverse is door de mix van stijlen, het niet helemaal uit de verf kwam. Sommige composities van D.J. kwamen nogal instabiel over. De muzikanten lieten zich in ieder geval niet van hun stuk brengen en een ieder deed zijn ding. Deze band stond met een behoorlijke attitude op het podium. Het publiek zong mee met ‘ Caught in the Middle’ en ook bij deze act moest de monitorbox steun bieden aan de zanger. Onder veel geraas ging ik bij de derde act op zoek naar de zanger. Ik zag zowaar twee vrouwen op het podium staan, maar geen frontman. Na een korte introductie bleek dit Mindscan te zijn. Het was, zeg maar, een opvallende band. De deathmetal gierde ons om de oren, terwijl de gitaristen en drummer afwisselend de zaal bewerkten met hun vocalen. De vrouwen waren gekleed in een soort verpleegstersoutfit met jarretels, terwijl de beide heren een wit hempje droegen. Ja ja, Mindscan liet zien dat metal ook in het wit op te voeren is. Op de een of andere manier kwam bij mij een muzikale overeenkomst met Obituary naar boven. De zeer beperkte poppy stukken met meerstemmige zang waren mijns inziens puur bedoeld om de boel geconcentreerd te houden. Mijn ervaring is dat ze kant noch wal raakten bij het publiek en dat ze die gewoon weer wilden moshen. Stiekem was ik al benieuwd naar de nieuwe bandbezetting van X-tinxion. Het resultaat mocht er zijn. Onder andere de vocaliste bracht deze mannen uit de regio gelijk op een zeer hoog niveau. Als enige band met echt allemaal lang haar, lieten ze ook nog eens zien waarvoor het gebruikt wordt: bangen, vuisten de lucht in, schreeuwen, grunten. Dit had echt net zo goed een internationale act kunnen zijn. Diegenen die niet van thrashmetal houden zagen alle cliché's voorbij komen: friebelsolo's, wapperende haren, hooggeplaatste vuisten en massaal meezingen. Authentiek snelle metal, beter kan ik het niet omschrijven. De laatste act van vanavond deed mij mijn wenkbrauwen fronzen. Waarom? Omdat Note to Amy op wat dubbele bass na, met poppy punkrock, compleet misplaatst leek in deze voorronde. Enige hardrock invloeden waren er nog wel, al was het summier. Wel wisten ze een bombastisch geluid neer te zetten en brachten ze de meest cleane zang. Een aparte afsluiting van de avond was het wel, ik zou deze band graag nog een keer in een andere context willen zien. De jury-uitslag was dit keer kort maar bondig. Uitslag van deze voorronde van de KPVD was daarom als volgt: Halve finale: Fluff Finale: X-tinxion En ik meen dat het merendeel van de zaal dit volmondig beaamde.