Zaterdag 20 mei arriveerden wij in een afgeladen Elektra om het derde emo-supertrio te gaan bewonderen. De sfeer zat er meteen bij binnenkomst al goed in en de verwachtingen waren hooggespannen. Dat was ook niet voor niks, want alle bands van deze avond hebben hun lof al verdiend bij menig bezoeker. Als eerste vanavond was het de beurt aan de mannen van Next Eleven. Het was het tweede optreden voor de nieuwe gitarist van de band, misschien al wel bekend van de band I against I, Robin Baard. Deze zorgde voor de nodige aanpassingen in de nummers, waardoor het geheel van de nummers beter tot zijn recht kwam. Door deze wisseling is ex-gitarist Sjors nu een plaatsje opgeschoven richting basgitaar. Dit ging hem ook erg goed af. Zanger Marvin werd door deze nieuwe toevoeging goed ondersteund en kwam daardoor beter tot zijn recht. Kortom, Robin is zeer zeker een aanwinst voor de band! Bij het optreden viel verder op dat Marvin lekker opgaat in de muziek, de dramatische stukken waren bij wijze van spreken van zijn gezicht af te lezen. Helaas komt hij soms wat onzeker over en heeft hij de neiging zich te verschuilen achter de gitaristen bij de moeilijkere stukken. Waarom eigenlijk? Wat ons betreft nergens voor nodig! Goede stem, leuk koppie... laat die dan ook gewoon eens wat meer aan de voorkant van het podium zien. Dit alles maakt dat het voor ons de beste show van Next Eleven was. Na de goede opwarmer Next Eleven kwamen de jonggetalenteerde mannen van Phaedra List het podium veroveren. Ook van deze mannen hebben wij met genoegen vaker mogen genieten en we keken er dan ook naar uit dat vanavond weer te gaan doen. Zij wisten met hun intro meteen de aandacht te trekken van het publiek. Deze band was weer energiek als altijd. Prima samenspel tussen de beide gitaristen. Zeer goede interactie met het publiek en strakke drumpartijen. Zanger Jeroen was erg goed bij stem en had blijkbaar goed gewerkt aan de volumewisselingen waar hij bij vorige shows nog wel eens last van had. Het lijkt wel alsof deze band iedere keer weer beter wordt. Traditiegetrouw werd er een cover gespeeld, dit keer een perfect uitgevoerde ‘Grey Matter’ van Finch met als verrassing een spontane improvisatie van de bassist Rogier. Deze eeuwig lachende emo is in het bezit van een prettig stemgeluid en is altijd goed aanwezig op het podium waardoor hij flink wat aandacht trekt - hè dames? Blijkbaar heeft deze band al een flinke schare fans, wat vooral duidelijk werd tijdens het nummer ‘Ride the waves’, waarbij direct de hele zaal stond te swingen en de longen uit het lijf meezong. Heb je deze band nog niet live gezien, dan is 10 juni Wantijpop je kans, ook als je ze wel hebt gezien overigens. Dit gaat een feestje worden om niet te vergeten. Uiteindelijk kom je altijd weer uit bij de hoofdact, wat helaas ook de laatste band was van vanavond. Na een vrij lange stilte was deze band gelukkig eindelijk weer eens te bewonderen op het podium. We hebben het dan natuurlijk over Face Tomorrow. Na meer dan 500 optredens zijn ze het zeker nog niet verleerd. Sterker nog, ze zijn nog steeds as good as ever. Ze gebruikten deze avond om wat nieuw materiaal uit te proberen, wat zeker niet onderdeed voor het oudere werk van deze band. Het nummer ‘Take another shot’ bevatte een leuke toevoeging met wat volgens mij een soort van sambabal was. Mijn mederecensist fluisterde dat hij stiekem wel een beetje jaloers is op de zanger die wel een hele goede controle over zijn stem had en dat terwijl hij nog niet zo lang geleden een operatie aan zijn stembanden heeft gehad. Wat een dijk van een stem. Wij zijn de arts tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor zijn goed afgeleverde werk! Verder is hij een goede charismatische frontman. Het is moeilijk om hem heen te kijken terwijl de band zeker niet voor hem onderdoet. Als wij nog niet overtuigd waren van de kwaliteiten van deze band, dan zijn wij dat nu absoluut! Ze maken hun reputatie als goede live act zeker waar. Elektra lag na deze avond in de as, de brandweer was nog uren bezig met nablussen. Deze avond gemist? Volgende week heb je de allerlaatste kans om dit emo-supertrio te aanschouwen in de Beuk te Barendrecht. Be there!