Zaterdagavond 1 juli was het eindelijk zover! Tijd voor het Scream for the Summer Festival in de Gooth te Ridderkerk. Dit nieuwe festival is eigenlijk het vervolg op het Scream for the Queen Festival dat vorig jaar tijdens Koninginnedag werd gehouden in de Gooth. Het fijne is dat men voor deze editie de grote zaal heeft weten te strikken, zodat de line-up flink uitgebreid kon worden. Als eerste was de beurt aan Loud, Proud ’n Dirty. De Ridderkerkse reïncarnatie van Kurt Cobain, werd verteld. Het was nog vrij vroeg in de avond en de mannen stonden er duidelijk wat onwennig omdat ze de tijd nog niet hadden gehad om het zo nodige biertje te drinken. Schreeuwen ging de zanger niet echt goed af en de teksten waren blijkbaar ook wat moeilijk te onthouden. De drie mannen hadden weinig contact met het publiek en wisten mede daardoor weinig publiek te boeien. Kortom, één grote bak teringherrie en dat is geen compliment. Kurt zou zich omkeren in zijn graf. Deliberate Jeopardization kende ik tot voor kort slechts van de sticker die maandenlang op de grond in de gang van een vriend zat geplakt. Vorige week zag ik ze echter in Dock-03 voor het eerst, en nu in mijn vertrouwde thuisbasis, de Gooth. Omdat ze als tweede speeldenstond het nog niet echt vol, maar al snel werd duidelijk dat ze een vaste fanbasis hebben die uit volle borst alles meebrult. Ik herkende direct een nummer dat ze de vorige keer speelden, en dat vind ik een goed teken. Zonder saai of afgezaagd te zijn blijven de nummers catchy! Ik vond het een strakke show, de zanger wéét hoe hij moet zingen (dat kun je van veel regionale bands hier niet zeggen) en de nummers sloegen aan. Het enige wat me een beetje tegenviel was de interactie met het publiek. Het leek soms wel of de zanger óf over de mensen heen keek, óf naar de grond. Mijn conclusie na een halfuur zweten in een bloedhete zaal: dankzij DJ weet ik weer dat niet alle bands uit de regio emo spelen, mijn vertrouwen is weer hersteld en de volgende keer sta ik vooraan! (DJ gerecenseerd door: Lot van Beek) Na Deliberate Jeopardization was de beurt aan The Accelerators om het feest door te zetten.Deze punkers wisten de versnelling er flink in te brengen. Helaas wel wat kleine technische probleempjes tussendoor, maar dat stopte het tempo gelukkig niet. Kortom, rechttoe rechtaan punk. Wel jammer vind ik het dat ze nog steeds hun eigen image niet hebben gevonden. Ik weet, het is punk, maar het is en blijft jammer dat ze hun voorbeelden alleen maar kunnen nastreven en niet met een eigen draai komen. Dat zou het voor ons een flink stuk interessanter maken. Maar het doet niet af aan het feit dat ze een lekkere show hebben neergezet. Ze moeten de versnelling er zeker in houden. ;) All for Nothing kwam het publiek vermaken na de punkers van The Accelerators. Aan het begin maakte de zangeres van de band nog wat weinig contact met het publiek. Gelukkig werd dat steeds meer naarmate de show vorderde. Tot ze uiteindelijk het publiek daadwerkelijk op haar hand kreeg. Retestrakke hardcore waarbij de gitaar en de drums goed op elkaar ingespeeld waren. Een heel klein minpuntje was het gitaargeluid, waarbij bijna meer bas te horen was dan de basgitarist zelf produceerde. Of dit aan de geluidsman lag is mij niet duidelijk geworden. De eindconclusie is dat deze band zeker een aanrader is voor liefhebbers van hardcore, want hoe vaak krijg je de kans om een vrouw zo uit haar dak te zien gaan? Hierna was de beurt aan het Haagse Blo.Torch. Deze mannen speelden een set van indrukwekkend strakke death/trash metal. Ze hebben ook zeker hun lof verdiend. Er vielen namelijk aardig wat mondjes open toen de mannen begonnen te spelen. Er werd door het schaarse publiek nog geprobeerd te crowdsurfen maar dat zat er helaas niet in. Blo.Torch liet deze avond in ieder geval zien dat ze nog niet zijn uitgeteld en dat er zeker meer aankomt. De heren zullen later dit jaar ook te zien zijn met de band Deliberate Jeopardization in het Metal-Supertrio van de Popunie. Ze hebben dus al een voorproefje laten zien en horen van wat we kunnen verwachten in oktober. Na een lange avond was het dan eindelijk zover dat we bij de Hongaarse hoofdact Superbutt uitkwamen. Deze mannen lieten eens goed zien hoe ze in Hongarije muziek maken. Twee dijken van gitaristen, een bassist waarbij bij menig ander bassist de tong uit de mond komt rollen zodra ze hem horen spelen, een drummer die het lekker weet op te pompen en een charismatische frontman waar je al moeilijk omheen kan kijken. Hun muziek is moeilijk te omschrijven, maar ik heb de opdracht gekregen om het nu-metal te noemen in de stijl van System of a Down. De zanger van Deliberate Jeopardization deed het laatste nummer van Superbutt zelfs ook gezellig mee. Wat een feest kunnen die Hongaren maken op een podium! We kunnen hier nog aan toevoegen dat het flink beukte en dat waarschijnlijk menig bezoeker nog flink wat nekpijn heeft gehad na deze show. Kortom, een waardige afsluiter van het Scream for the Summer Festival. Ik kijk er naar uit om deze mannen snel weer eens op Nederlandse bodem te mogen ontvangen en raad iedereen dan ook aan eens een kijkje te gaan nemen bij deze band. Aan elke avond komt een einde, zo ook aan deze. Het was een waardige eerste editie van het Scream for the Summer Festival, een beetje geplaagd door het WK voetbal, Werchter en alle Metropolis pre-parties. Ook door het weer was het minder aangenaam in Ridderkerk, zodat de opkomst over de hele avond ietwat tegenviel. Dat lag zeker niet aan de mensen, die alles prima hebben verzorgd, en ook zeker niet aan de line-up. Ik kijk uit naar een tweede editie!