Wegens een stroomuitval zag het er even naar uit dat de programmering op het House of Music podium ernstig in de knel zou raken, met als grootste slachtoffer de Dordtse openingsact Bombshelter. Gelukkig bleek het achteraf mee te vallen, en Bombshelter kreeg de kans om een set van zo’n drie kwartier te spelen. De band speelde voor het eerst sinds enkele maanden weer samen, maar daar was weinig van te merken. Vooral de zanger leek erg in zijn element. Het geluid klonk erg goed, en het leek bijna alsof de set een beetje was aangepast om een zo bluesy mogelijk geluid te creëren. Toch sloeg de band niet helemaal aan bij het publiek, maar dit kan natuurlijk aan het relatief vroege tijdstip gelegen hebben. Bombshelter is een band die je moet zien met een paar biertjes achter de kiezen, en om één uur ’s middags is daar weinig sprake van. Vorig jaar speelde CompleX ook al op het House of Music podium, en ook dit jaar was de band weer van de partij. Het blijft toch de vreemde eend in de bijt, want met blues heeft CompleX weinig te maken. Toch kwam er aardig wat publiek opdagen op de zaterdagmiddag. CompleX heeft onlangs een kleine verandering ondergaan in de opstelling van de band, en dat is goed te horen. Af en toe deed de band sterk denken aan Muse, en dan weer klonk er een fikse hoeveelheid funk in door. Sinds vorig jaar lijkt de band in ieder geval flink te zijn gegroeid, hoewel aan de podiumpresentatie nog wel wat gewerkt mag worden. Tussen de regenbuien door wisten de ware Rhytm & Bluesliefhebbers het House of Music podium bij de Grote Kerk op zaterdagmiddag gemakkelijk te vinden. Het was dan ook zeer druk toen de Britse gitaarvirtuoos Danny Bryant met zijn Red Eye Band het podium betrad. En terecht, zo bleek, want Bryant mag een kei in zijn vak genoemd worden. De band liet de Grote Kerk schudden op zijn grondvesten met stevige Rhytm & Blues, waaronder zich vele bekende nummers schaarden. Toen de set voor een korte pauze onderbroken werd, was het zeer opvallend dat slechts een zeer klein deel van het publiek besloot om ergens anders een kijkje te gaan nemen. De meeste mensen bleven toch plakken voor het laatste beetje van Danny Bryant’s Red Eye Band. In de Vrijheid was het op de vrijdagavond een waar feest. De reden? Big band TrenchcoaT waagde een poging om kroegbaas Nathan Knip van zijn dak te beroven met niets anders dan een fikse hoeveelheid aan instrumenten. Deze opzwepende big band kent geen grenzen. Ska en rockabilly klinken duidelijk door, onder andere door de immense contrabas en de blazerssectie. De rauwe whiskystem van de zanger wist het publiek los te krijgen, en over de omzet zal Knip ongetwijfeld niets te klagen hebben gehad. Helaas is het podium van De Vrijheid misschien net iets te klein voor een dergelijke band. Maar hoe dan ook, TrenchcoaT ligt erg aangenaam in het gehoor. Onze oosterburen van Smoke Stack Lightnin’ mochten dit jaar de afterparty in het Dolhuys voorzien van een knallend einde, en dit is ze goed gelukt. Eerder die zondag speelde de band al op het House of Music podium, waar de echte rockabillyliefhebbers in grote getalen op waren komen dagen. Ook tijdens de afterparty was de tent goed vol, voornamelijk met aangeschoten medewerkers en mensen die maar geen genoeg kunnen krijgen van Big Rivers. In het Dolhuys kwam Smoke Stack Lightnin’ een stuk beter tot zijn recht, want de kruissing tussen rockabilly en hillbilly, met een klein randje Calexico-achtige muziek vraagt erom om op gefeest te worden. De band speelde covers, maar dan in een eigen jasje. Dit maakt het ook zo interessant, want wie had ooit kunnen dromen van een hillbillyversie van Guns n’ Roses’ ‘Paradise City’? Kortom, Smoke Stack Lightnin’ was een goede afsluiter van wederom een zeer succesvol Arrow Big Rivers Rhytm & Blues festival.