Paaseieren zoeken, familieleden bezoeken en daarna naar de Popcentrale. Op klaarlichte dag ging ik naar de Popcentrale om eieren te zoeken met de bands Tomàn en Time & Tide. Tomàn is een Vlaamse groep die indie muziek maakt. Hun muziek wordt ook omschreven als postrock of alternatieve gitaarpop. Time & Tide mixt en improviseert voornamelijk. Er was, zoals gewoonlijk bij Bobby Kinghe evenementen, weinig publiek. Het lag niet aan het feit dat het eerste Paasdag was. Ik denk dat Pasen juist een geschikt moment is om optredens zoals deze te organiseren. Het publiek dat was gekomen was gemengd en liep in leeftijd op van 2 jaar tot 50 jaar. Voor het podium stonden er banken en stoelen, je werd dus al gedwongen te gaan zitten waardoor de energie van het publiek verzwakte. De band Tomàn bestaat uit vier Belgische jongens. Ze begonnen erg sterk en overtuigden ons gelijk van hun kwaliteit. Het was instrumentaal. Ze zouden nog wel eens door kunnen breken, maar dan met meer zang. Gelukkig liet na een paar nummers de gitarist zien dat hij ook nog eens kon zingen. Maar het gezang stopte al snel weer en ze gingen instrumentaal verder. Ik heb niks aan te merken op hun muziek, allemaal goede muzikanten, maar het was toch echt een nadeel dat er nauwelijks gezongen werd. Je merkt op zo’n moment wel dat de zang toch echt heel belangrijk is. Het werd dus voor hen moeilijker om het publiek te blijven vermaken. Het werd niet eentonig, dat kwam voornamelijk door de overtuiging waarmee ze speelden en de aanstekelijke melodieën. Gelukkig kwam er in het laatste nummer dat ze speelden nog wat zang voorbij. Ik vond het jammer dat ze al vrij snel weer stopten, van mij mochten ze nog wel even doorgaan. Het podium werd leeggemaakt en er vertrokken alweer een aantal mensen. Er kwam een vijf meter lange tafel op het podium te staan met allerlei apparatuur. Er namen drie Dordtse mannen plaats achter de tafel en binnen een paar minuten waren zij helemaal gefocust op hun laptop, waarmee zij geluiden als vogelgezang, hard gedreun/ gebonk en vervormde stemmen mixten. Het was mooi om te zien hoe geconcentreerd Time & Tide was, ze waren alle drie apart bezig, zonder daarbij te overleggen, hun muziek te maken. Ieder optreden is dan ook uniek: het is grotendeels improvisatie en er worden niet elke avond dezelfde apparatuur en dezelfde geluiden gebruikt. Het was niet echt spetterend om te zien, soms zelfs een beetje eentonig. Ik denk dat je hiervan houdt of niet. Een rustige middag, die misschien energieker was geweest als de banken en stoelen opzij geschoven waren. Maar er is ook niets mis met een middag waarop je gewoon lekker relaxed zit. De mensen die deze middag duf thuis zaten, hebben zeker iets gemist. Ik snap niet dat Bobby Kinghe zo weinig mensen trekt. Er treden vaak heel goede alternatieve bands op en dat is vanmiddag bewezen.