Vrijdag 14 april was het dan zo ver het Neckbreaker's Ball streek neer in Dordrecht. Een door europa toerend enorm stevig package van vijf bands met Hypocrisy en Soilwork als de headliners. Daar niet ver daar achteraan komen Amorphis, One man army and the undead quartet en scar symmetry aan hobbelen. Bibelot werd een uur eerder geopend, dus om kwart over zeven werd scar symmetry als een offer voor een toen al stampesvol bibelot gegooid. Ondanks de redelijke onbekendheid van scar symmetry deed de band het heel goed. De band speelde erg strak en wist hun rauwe, ruige geluid heel goed met zeer strak gezongen melodische stukken te combineren. Qua podium presentatie liet het nogal wat te wensen over, ze bleven voornamelijk stil staan op hun "toegewezen" plekken en bewogen minimaal. Het publiek was nog niet helemaal warm, maar begon al op verscheidene plekken wild met hun haren te zwiepen. Scar symmetry gaf daarna de fakkel door aan One man army and the undead quartet. Deze groep mannen wist wel degelijk hoe ze moesten rocken. Hun harde snelle ritmes en het lage gebrul van de zanger wisten het publiek al een stuk meer op te zwepen. Ik zag al meerdere vettige haardossen rondvliegen. Dat rondvliegende haar ging gepaard met een aantal rondvliegende glazen. Na deze bands was amorphis aan de beurt. Amorphis, al één van de bekendere bands van de avond, had een heerlijk geluid. Het was wat kalmer dan ik verwachtte maar het klonk zeer goed. Het melodieuze aspect hebben ze zeker niet links laten liggen want dat stak duidelijk boven hun anderzijdse harde riff's en geschreeuw uit. Er werd veel gevarieerd met die twee aspecten van hun muziek, en werd daardoor ook zeer interesant om naar te kijken en luisteren. de podium presentatie was uitstekend. De bandleden stonden niet op het podium genageld en huppelde gezellig heen weer en de vocalist gooide zijn haren regelmatig flink de rondte in. Het was erg duidelijk dat de band al wat bekender was dan de vorige twee, want er waren al een hoop meezingers die met hoog geheven handen vol bier de text zo goed mogelijk probeerde mee te schreeuwen. Na Amorphis was er eerst nog een flinke volksverhuizing naar de bar. Terwijl iedereen afgeleid was werd er ergens op het podium aan een lier gezwaaid en vertrok er een een backdrop omhoog. De backdrop toonde het logo van Soilwork, donker en onheilspellend. Zelfs al voor de band begon waren mensen al hun best aan het doen om met handen vol bier vooraan te komen om deze band te bekijken. In tegenstelling tot de andere bands knalde Soilwork er gelijk in met één van hun bekendste singles, waardoor het publiek gelijk het rustige in hun kwijtraakte en daardoor gelijk mee begonnen te brullen en te springen. Een pit ontstond vrijwel gelijk. Soilwork die de laatste tijd vooral bekend staat om hun sterk melodische kant wisselde gelukkig goed af door meer nummers van hun oudere, hardere albums te spelen. Soilwork speelde iets minder strak dan de vorige bands, er waren af en toe wat verkeerde akkoordjes te horen en sommige solo's verliepen niet helemaal soepel. Maar ondanks dat was soilwork een geweldig gewelddadig festijn om naar te kijken. De vocalist wist het publiek erg goed te bespelen waardoor iedereen lekker uit zijn dak ging. toen soilwork de kleedkamers weer in dook werd de backdrop van soilwork verwijderd om plaats te maken voor de enorme monstruositeit bevattende backdrop van de laatste band van de avond: Hypocrisy. Het was was donker, het was warm en het was gruwelijk hard. Hypocrisy was wel degelijk de luidste en ruigste band van de avond. De gitaren scheurden, de dubble bassdrum klonk als een machine geweer en de zang klonk de ene keer laag en de andere keer was het een soort van gil waar je nekharen van omhoog kan staan. Samen met de licht effecten was het complete plaatje erg mooi, zeker doordat door de stroboscoop de backdrop er nog gruwelijker uitzag dan het al deed. Muzikaal gezien was Hypocrisy erg goed, het was strak, luid en snel. de podiumpresentatie was vrij rustig, maar door de lichteffecten was ik dat snel vergeten en was het erg goed te doen. Toen de band leek klaar te zijn kwam er uiteraard een toegift. Toen deze klaar was begon de zaal vrijwel massaal naar hun jassen te grijpen toen Hypocrisy weer opkwam en nog een tweede en derde toegift speelde voor een nog steeds enthousiast publiek. Dit grote festijn in Bibelot was zeer geslaagd, alle bands waren erg goed en het was goed opgebouwd tot een piek. Hoewel Hypocrisy de echte headliner was bleek toch dat soilwork een met groot hoofd boven de andere bands uit. Niet alleen qua muziek maar vooral met hun sterke podium presentaties ze vormden echt één geheel waardoor iedereen ineens heel spontaan uit hun dak ging. Het was een extreem gezellige avond en het is erg jammer dat ze voorlopig niet meer terug komen.