Rock-03, zoals deze avond is gedoopt, liep qua bands niet zoals gepland. Zo speelde Deliborate Jeopardization niet vanwege een ziekenhuisopname van de zanger (beterschap!) en schoven alle bands een plaatsje op omdat vervanger San Andreas iets later aanwezig zou zijn. De spits werd afgebeten door Insane. Insane is naast de Hongaarse oorsprong een opvallende mix van inmiddels geijkte stijlen in deze scene. Het resultaat kwam op mij over als diepe nu-metal, recht voor zijn raap: een lekker smerig, vol geluid. Ondanks meerdere pogingen van deze Hongaren wilde het publiek maar niet ontdooien. $Met de invloeden van de tribal-achtige roots periode van Sepultura, gecombineerd met de old-school spooky core vibe van Korn en het scherpe en directe "dit zijn wij" a la Slipknot, bleken ze eigenlijk alleen zichzelf op te warmen. Het kon de heren in eerste instantie niet deren, zij gaven de volle 100% alsof ze voor een uitverkocht stadion stonden. De meerdere melodielijnen in de muziek waren een welkome afwisseling in de verder toegankelijke, soms ietsjes voorspelbare, no-nonsense band. De zang van deze band sloot goed aan op de muur van geluid, ondanks dat deze af en toe qua tekst niet altijd naar voren kwam. Deze band zou denk ik in een iets grotere zaal beter tot zijn recht komen en had achteraf beter niet als eerste kunnen spelen. Arsebreed, de band met het hoogste verwachtingspatroon van deze avond, had stiekem al een streepje voor. Als je sowieso de snelste drummer van Europa in je band hebt zitten, weet je ergens al wat voor muziek het wordt: snel dus. Het resultaat van dit opvallende vijftal, dat eigenlijk een bandlid miste (was hun 2e gitarist ziek?), was supersnelle, retestrakke, speeddeath metal waar je U tegen zegt. Eigenlijk zou ADHD en een fikse dosis speed het niveau van snelheid omschrijven en dat is ook precies wat nodig is om hier op mee te bewegen. Met nummers met titels als ‘Anal Come’ werd gelijk het contrast getrokken met de band ervoor. Lekkere droge humor en vocale interactie met het publiek. Ondanks het feit dat deze band twee zangers/ grunters telde en ook alles uit de kast haalde, werd het publiek er niet echt wild van. Al met al moet ik zeggen dat Franse drummer Romain zijn reputatie meer dan waar heeft gemaakt. Dat wat tegelijkertijd in de naastgelegen zaal bezig was (een of ander dance feest), werd door deze band zeker weten volledig overstemd. Arsebreed was een band die ondanks twee grunters en een uitstekend gevoel voor timing weinig onderscheid maakte tussen nummers. But who cares? Ze waren bruut snel, en tussendoor grappig. Tip voor de liefhebber. Als laaste act van deze nogal brave avond (al lag dit niet aan de muziek!), was het de missie van San Andreas om de zaal maar eens los te krijgen. En dat is ze uiteindelijk bij het laatste nummer gelukt. Een pit bestaande uit welgeteld vier man. Het broertje van de bassist van Arsebreed (het is een kleine wereld) was aan het einde niet te beroerd om deze band vocaal een handje te helpen. De band die mijns inziens een kruising maakt tussen zware emo-core, af en toe met wat alternatieve rock, her en der een paar punkinvloeden en de zijdelings aanwezige link naar een Deftones met ballen, zette deze keer ook alle zeilen bij. Zo vlogen de instrumenten en bijbehorende muzikanten alle hoeken van het podium in, zoals we dat ook terugzien bij de Dillinger Escape Plan. Omdat ik deze band inmiddels al vaker heb gezien, zaten er natuurlijk herkenningspunten in de set. Zo ook de af en toe dissonante zanglijnen en de ruim aanwezige multimelodieuze gitaarpartijen. Het rare was eigenlijk dat deze band klaar was voor ik er erg in had. Of ze nu korter speelden of dat de tijd voorbij vloog is me niet duidelijk geworden. Maar juist tijdens dit optreden hebben deze showbeesten de bloemetjes flink buiten weten te zetten, ondanks een inmiddels vastgeroest publiek. Als globale kijk van deze avond bleef de sfeer nogal ingetogen. Het publiek was ergens niet vooruit te branden, wat voor de aanwezige bands eigenlijk toch een kleine bron van irritatie was. Het geluid en de lichten werden goed verzorgd, maar of de passieve houding van het publiek te wijten was aan een zaal vol met katers van de vorige avond of een algemene desinteresse, zal mij nooit duidelijk worden. Aan de bands heeft het niet gelegen in ieder geval. Deze hebben een heerlijke avond neergezet. Eentje die naar mijn mening ondergewaardeerd werd door het publiek.