Volgepakt, zo kunnen we de Rotterdamse zaal noemen. Opener Mylets heeft gedaan wat het moest doen, maar de vraag is dus vooral hoe nieuwe muzikale formule van And So I Watch You From Afar (ASIWYFA) het in livesetting doet. Het viertal uit Belfast opent met een blok van die nieuwe plaat en dit sluit naadloos aan bij het oudere materiaal.
And So I Watch You From Afar sloopt geluidinstallatie Rotown
Nieuw materiaal live steengoed en snoeihard
De ADHD-postrockers van And So I Watch You From Afar dropten vierde plaat 'Heirs' een krappe week voor hun show in Rotown. Het is een logische opvolger van 'All Hail Bright Futures', maar de band gaat een stapje verder: nóg meer vocalen, nóg speelser en nog meer muzikale evolutie. Daar staat tegenover dat het iets minder beuken is. Maar hoe is dit live?
De heren kiezen ervoor om het publiek te overrompelen, want het lijkt erop dat ze nóg harder en sneller dan op plaat spelen. Dat is eigenlijk jammer, want dat leidt, zeker in de eerste helft van de set, tot wat schoonheidsfoutjes. Drumbreaks die net niet uitkomen, anders ingezette zanglijnen en overhaast klinkende gitaarpartijen. Zenuwen? Alcohol? Domme pech?
Laten we het op het laatste houden en laten we er ook bij zeggen dat het voor het publiek vooraan helemaal niets uitmaakt. Daar gaat men flink los: men springt, de vuisten gaan de lucht in en die paar vocalen worden natuurlijk luidkeels meegezongen. Nee, over het publieksrespons niets te klagen, zeker niet tijdens het nieuwe 'Wasps' (met moddervette baslijn!), bij het snerpende gepiel op 'Search:Party:Animal' (van tweede plaat Gangs) en zeker wanneer de heren beuker 'S is for Salamander' (Letters EP) de revue laten passeren.
Het laatste gedeelte van de reguliere set staat in het teken van ademruimte, of beter gezegd, de wat meer dromerige tracks. Het einde is daarmee wat cleaner en schuurt bij vlagen zelfs tegen ambient aan, zeker bij setafsluiter 'Tryer, You'. Zo komt er op een speelse wijze een einde aan de set, maar ASIWYFA is in no-time terug voor de toegift. Hier een hoofdrol voor een nóg langere versie van 'Set Guitars To Kill', de opener van het titelloze debuutalbum. Vanuit de zijkanten van de zaal springt het publiek dan toch nog naar voren om nog te beuken en zo energie terug te geven aan de band. Wat een wereldshow, daar doen die paar schoonheidsfoutjes aan het begin van de set echt geen afbreuk aan.