Met Vincent Hekkert op gitaar en backing vocals, Sven Spierings op drums/backing vocals, Ferry Westdijk op de bas en 'kapitein', zanger en gitarist Herman de Kok aan het roer staat My Own Army als een huis. Rauwe gitaren, een stevige bas en een goed drumritme verzorgen een goede aanvulling op de stem van De Kok op Too Many Faces.

Het eerste nummer is gelijk de titelsong van de cd. Herkenbaar zijn de vocale invloeden uit Nirvana, de akoestische begeleiding van Alice in Chains en een vleugje Pearl Jam. Het is oftewel een plaat met flinke grunge-invloeden. Hoewel het nog niet het niveau heeft van voornoemde bands, is My Own Army zeker een volgeling met potentie. De teksten van eigenlijk ieder nummer lijken persoonlijk uit het hart gegrepen, wat gunstig en origineel uitpakt. Met 'Too Many Faces' wordt de toon gezet voor de rest van het album.

De ‘opmars’ wat betreft ritme, power en rauwigheid zet stevig door in tweede nummer ‘Painting by Numbers’. De band lijkt tekstueel gezien op oorlogspad en zingt en speelt dit van zich af. ‘…Open End’ is een van de ruigste nummers. De tekst over bitterheid en eerlijkheid past duidelijk in de context van de hele plaat en de bandnaam. Dit komt ook terug in de tracks ‘Onepager’ en ‘Sideshow’.

Met ‘Friendly Fire’ bereikt de plaat het harde hoogtepunt, waarbij de pijn in teksten en muziek het duidelijkst voelbaar is. Na het rustige ‘The Ad’ is het ruim zeven minuten durende 'Proy' een waardige afsluiter van ‘Too Many Faces’.

Slotzin ‘Back in my corner’ maakt duidelijk dat we zeker nog meer gaan vernemen van dit rock/grunge-kwartet. Ze lijken nog niet klaar met hun muzikale ‘oorlogspad’ en het kwartet onder aanvoering van 'kapitein' De Kok schijnt inderdaad alweer nieuw 'geschut' voor te bereiden. Op basis van deze plaat zijn we zeer benieuwd, waarmee de heren uit de hoek gaan komen.

Zelf een album of EP aanmelden kan via redactie@3voor12zuidholland.nl onder vermelding van "Recensieverzoek". Alle te reviewen muziek dient digitaal te worden aangeboden.