‘’Waarom staat er niemand vooraan?’’, vraagt zanger Pieter-Paul Devos, waarna hij het trappetje voor het podium weg haalt. Druk gebarend maakt hij duidelijk dat het publiek naar voren mag komen. Echt luisteren doet het publiek nog niet. Daar komt verandering in wanneer Raketkanon van start gaat met openingssalvo ‘Ibrahim’ van de nieuwe plaat. Een energieke opener dat al enige tijd live gespeeld wordt en dat valt te merken. Vol overgave gaan de Gentenaren op in hun explosieve muziek. Pulserende gitaarriffs en drumslagen worden bijna overtroffen door het schreeuwen van Devos. Door merg en been gaat het. Nieuw nummer ‘Nico Van Der Eeken’ weet ook niet van ophouden, wat een aardschok ontstaat er in de kleine Elektra. Drummer Pieter de Wilde, op blote voeten, loopt vervolgens dwars door het publiek richting Nico om even wat geluidstechnische zaakjes te checken.
Raketkanon dropt Ibrahim, Florent en Herman in Elektra
'Als heel de zaal integraal de handstand doet, spelen we nog 100 nummers'
Naast gezellig rockcafé, waar de mannen van Raketkanon ondertussen een pintje bestellen, biedt Elektra in Sliedrecht ook een kleine maar fijne concertzaal. Rond de klok van elven begeven de Vlaamse noiserockers zich naar het podium om het publiek live kennis te laten maken met tweede plaat RKTKN #2.
Het loopt nog niet zoals de band wil. ‘’Zijn jullie hier graag?’’, vraagt de frontman, ‘’ Ik hoop niet dat jullie na het optreden gaan zeggen van: goede show maar jammer van het publiek. Jullie zijn het publiek!’’ Punt gemaakt. Dankzij huidige single ‘Florent’ begint de voorste rij meer en meer te dansen en headbangen. Enkelen nemen foto’s, wat in het verkeerde keelgat schiet bij de drummer. Hij rent richting een mobieltje en laat zijn broek zakken. ‘’Instagram, YouTube?. Weet je, je kan ons ook gewoon nu live zien!’’, deelt Devos duidelijk mee. Ook onze eigen fotograaf krijgt het verzoek om aan de kant te gaan.
Begrijpelijk, terwijl de band en met name de zanger alles geven, blijft het vooral te gemoedelijk in de zaal. Bier in de hand en naar een bandje kijken. Genieten van de elastieken dansmoves en vocalen vol effecten, fuserend met de bleeps van de basssynth, een eenheid gevormd met de drumkit tegen over hem. Verspreidend over noeste drumritmes, zeker vijf stokjes liggen gesneuveld over het podium en de dreunende riffs van Jef Verbeeck,ontstaat er ieder nummer weer een andere eruptie. Op RKTKN #2 kiezen de heren voor meer balans en er bestaan ook wel wat rustmomenten vanavond, zoals het sissende ’Elisa’. Voor je het weet slaat ‘Herman’ in. Deze allereerste bom uit 2012 duurt nog geen twee en een halve minuut maar lanceert Devos wel het publiek in. De overige bandleden kijken even naar elkaar maar spelen onverstoord door en denken aan de merchandise. ‘’We hebben frieten, Jupiler en oh ja K3 voor jullie mee.’’, aldus de gitarist.
Ondanks de frustraties over foto’s maken en te weinig respons door het publiek, merk je vooral de puike wisselwerking bij de band. Devos oogt misschien geïrriteerd, het viertal heeft onderling veel plezier. De drummer probeert de wat opgefokte sfeer te stillen met een zakje hartjes. ‘’Kom dichterbij, we hebben snoepjes.’’ Iemand van Elektra drukt nog een keer op de knop van de rookmachine terwijl het volume naar tien gaat met ‘Suzanne’. Pieter-Paul geeft zijn hebben en houwen, vervormd zijn stem in alle mogelijke wegen, draait aan wat knopjes en laat de muziek de controle overnemen van zijn lichaam. Na drie kwartier lijkt het voorbij wanneer de mannen het podium verlaten met een vriendelijke ‘dag’. De mensen in de zaal blijven verbouwereerd staan.
Gelukkig komt Raketkanon terug. De effectendoos gaat gelijk weer open, maar de knal blijft achterwege. Rustige drums en gitaarspel leiden ‘Anna’ in en geeft iedereen de kans om even op adem te komen. Twee minuten, want dan werkt de band zich andermaal naar een climax van jewelste. ‘’Als heel de zaal integraal de handstand doet, spelen we nog 100 nummers’’, stelt gitarist Verbeeck. Weinig respons, waarna het kwartet voor een tweede maal het podium verlaat. Onder leiding van Pieter-Paul op akoestisch gitaar brengen ze ten slotte samen geen K3 maar een ander Vlaams kinderliedje. Beetje raar, maar het hoort bij Raketkanon, de interactie met het publiek. Als de zaal uit zijn dak gaat, blaast de band het dak eraf. Vorig jaar in Bibelot was er een vrij abrupt einde, deels vanwege het gebrek aan participatie. Vanavond geven de Gentenaren twee extra’s maar dan is het kanon echt leeg.