Plaatrecensie: AGNITA - Scream a Monologue

Laat me niet weer over die bloedhete stem beginnen

Tekst: Lou DeScorpio ,

De tot nu toe vrij onbekende AGNITA nam haar debuutalbum op en noemde het 'Scream a Monologue'. Een plaatje vol met liedjes die door Agnita Hoek zelf zijn geschreven, opgenomen en geproduceerd. Ze is dus een solo-artieste, maar niet echt.
Agnita heeft in bands gespeeld en kent het klappen van de live-zweep. Dat schreeuwen uit de titel hoor je niet terug op het album, want AGNITA's stem kreunt en hijgt en zingt en troost! Een beetje zelfspot hier en daar is mij niet vreemd, dus ik durf dit best te zeggen: Als ik zo kon zingen als AGNITA, zat ik in m’n vrije uurtjes geen recensies over de platen van anderen te schrijven.

Agnita Hoek, opgegroeid op Goeree-Overflakkee maar woonachtig in de stad der steden, is beinvloed door de Rotterdamse cultuur en laat haar ziel op tedere wijze aan iedereen zien. Het luistert lekker weg, zo’n verzameling nummers, maar dat komt vooral door Agnita’s stemgeluid. Haar stem is op z'n zachtst gezegd sexy te noemen en grijpt me bij m'n ballen. Een bevooroordeeld luisteraar zal er van uit gaan dat de liedjes over de liefde gaan, maar wie de teksten wat zorgvuldiger bestudeert, komt erachter dat het dieper gaat!

Slechts een meisje van 22 die zingt alsof ze al 30 jaar in een rokerige Jazz-bar op een piano ligt en zich door het leven heeft laten tekenen. Helaas is haar Engelse uitspraak niet optimaal en mis ik de drummer van vlees en bloed, die door Agnita is vervangen door een drumcomputer. Geniaal gecomponeerd is het niet, want de muziek laat het één en ander te wensen over. Tekstueel is het echt prima in orde en laat me alsjeblieft niet weer over die bloedhete stem beginnen.

Nee, liefde vind men niet terug in deze liedjes. Liefde voor muziek misschien, maar deze dame heeft geen cliché's nodig om haar plaat interessant te maken.  Melancholie, passie en gevoel. Jammer dat ze niet toch gekozen heeft om de CD met een band op te nemen. Maar misschien komt dat wel weer. Agnita zou niet de eerste muzikant zijn die er voor kiest het even helemaal op haar eigen manier te doen. Dat zorgt er toch voor dat muziek veel directer overkomt. Dit zijn de emoties van één persoon. De creativiteit van één geest. Dat maakt het puur en echt. De charme van de gevoelige artiest die zich opsluit in een kamertje om haar diepste gevoelens in een microfoon te kreunen en het met een Macbook te vereeuwigen heeft wel iets eenzaams. Iets moois.


Agnita's liedjes zijn niet heel erg catchy. Pas na drie of vier luistersessies treedt de herkenning bij me in, maar dat vergeef ik haar direct. Deze liedjes zijn niet geschreven om op Q-music gedraaid te worden, te midden van al die fantasieloze drek. Deze muziek is geschreven om de ziel van de schrijfster bloot te leggen en dat is goed gelukt. De productie van het plaatje is overigens ook prima in orde. Zeker als we in gedachten houden dat dit haar debuut plaat is. Ik ben werkelijk benieuwd hoe veel en snel Agnita nog gaat groeien als liedjesschrijvert, muzikant, zangeres en producer.

 

Zelf een album of EP aanmelden kan via redactie@3voor12zuidholland.nl onder vermelding van "Recensieverzoek". Wil je ons een daadwerkelijke plaat, CD of cassette opsturen? Heel graag. Laat het dan eerst even weten via een mail.