Explosieve combinatie in BAR

Rotterdam weggeblazen door Rene SG, De Likt en Hausmagger

Tekst: Martijn van der Lienden Beeld: 3voor12 Zuid-Holland ,

Stel je voor: een man met een eigenwijze kop, grote zonnebril, Rotterdams accent en kilo's kauwgom in zijn mik staat in BAR om zijn gedichtenbundel te presenteren. Klinkt dat als een garantie voor een uitverkochte zaal? Wel als je Theo Wesselo, alias Hausmagger, heet en de jeugdheld bent van de generatie die in de jaren tachtig en negentig naar Villa Achterwerk keek. Afgelopen zaterdag 31 mei was namelijk de releaseparty van zijn gedichtenbundel 'Tekst & Uitleg'. Als aftrap van zijn zomertour pakte Hausmagger uit met Rene SG (als vervanging van De Dood) en De Likt in het voorprogramma: "3 schijtgoeie bands voor tien euro! eigenlijk MAG dat niet, proost!"

Maestro Wesselo komt het podium op, is zichtbaar in zijn element en kondigt zonder verdere uitweiding Rene SG aan. De Amsterdammers knallen erin met nummers die hooguit twee minuten duren en tekstueel vaak niet meer om het lijf hebben dan kreten als "I just don't give a fuck", "Fuck This Shit", "Fuck People" of "Go Like Hell". Al bij het derde nummer (lees: na drie minuten) vliegen lichamen door de lucht en is er een flinke moshpit ontstaan. De snoeiharde speedrock verder beoordelen op kwaliteit en originaliteit is niet aan de orde, want deze schijtgoeie band past gewoon perfect in het programma. Rene SG heeft de zaal goed opgewarmd voor Hausmagger, maar het kwik zal deze avond tot tropische temperaturen stijgen nadat onze Rembo De Likt aankondigt.

De energie waarmee Simon, de frontman van De Likt, de naam zijn stadje uitschreeuwt voorspelt een optreden waarin de Rotterdamse formatie alles gaat geven. De jonge groep vertegenwoordigt op authentieke wijze de Rotterdamse levensstijl van de jeugd en is inmiddels een begrip in de Randstad. De Likt begint vanavond met 'Wild Vlees', waarbij de strakke Italodisco de zaal laat dansen en de scherpe teksten van Simon goed aankomen bij het publiek. De energie van de frontman is uitzonderlijk en al bij het tweede nummer springt hij roekeloos het publiek in en wordt gretig door het publiek gedragen. Het optreden werkt naar een climax toe en het publiek is uitzinnig als tegen het einde van het optreden de vette beats van 'Rotterdam' klinken. "Sorry mensen, ik kan de beat niet meer bij houden, daar kan ik niks aan doen, ik ben kapot, deze beat is gewoon k*nkerhard!", verontschuldigd de Simon. Opgezweept door de beat van 'Rotterdam' klimt hij op de hoge versterkerinstallaties en duikt van grote hoogte het publiek in. 'Shag en Halve Liters' is daarna een fijne afsluiter, waarbij het publiek lyrisch afscheid neemt van de uitgeputte De Likt-leden.

De temperatuur in BAR is inmiddels flink gestegen, flink wat biertjes zijn door de ruimte gegooid en het publiek is bezweet: tijd voor de hoofdact.

Ted Hausmagger komt op in een wit pak en grote zonnebril. Hij grijpt de microfoon om zijn eigen band aan te kondigen. Terwijl de rest van de band nog bezig is met finetunen, zingt hij met een herkenbare gromstem 'Elke Ochtend'. Kauwgom kauwend kondigt hij daarna direct het volgende nummer aan: "Deze gaat over een psychische stoornis. Kennen jullie nog wat psychische stoornissen?" En vervolgens wordt 'Borderlinegrieten' ingezet. Tussen de nummers door draagt Ted zijn inmiddels gebundelde gedichten voor, die bij de meesten een glimlach op het gezicht toveren. Hij is nog steeds die gast van Rembo en Rembo, provocerend, onnavolgbaar, geestig en af en toe diepzinnig. In de muziek echter, is de tekst soms moeilijk te verstaan door de drukke begeleiding. Toch is het enthousiasme van toetsenist Daim (alias The Beauty) en bassiste Myrle (alias The Beast) aanstekelijk en hindert die chaos niet. Ted Hausmagger maakt in het optreden een deugd van het 'Kut Voelen', vindt je een fijne vent ondanks dat je doet als een homo en zelf houd hij van borderlinegrieten. Hij heeft eens gezegd dat zijn band de relatietherapeut overbodig maakt en ik vermoed dat dit optreden inderdaad menige relatie kan redden.

Hausmagger mag dan al flink wat jaren touren met zijn band, zijn persoonlijkheid in combinatie met de onnavolgbare teksten maakt het optreden een, om met zijn woorden te spreken, allejezusmooie ervaring. Deze avond is vanaf het begin af aan een groot succes, maar de combinatie van De Likt en Hausmagger maakt de avond voor de Rotterdammers pas echt memorabel. Of Wesselo nu wordt gezien als Rembo, Perno de Perno, Hausmagger of Theo Wesselo, dat doet er niet toe, want hij is het allemaal. Dat weet het publiek in Bar dondersgoed: hij is een fijne vent, da's wat hij is.