Het pand wat ik moest verlaten gaat gesloopt worden. Mede doordat ik de meeste gebreken en mankementen zelf heb mogen ervaren, ben ik hier geheel geen tegenstander van. Het zette me echter wel aan denken, met name toen de adviescommissie van een of ander architectuurgerelateerde monumentenzorg vertelde dat het om zogenaamde wederopbouwbouw ging. Deze bouwstijl wordt gekenmerkt door een weinig esthetische, maar des te meer praktische functie. En blijkbaar is de tijd aangebroken dat wij deze gebouwen niet meer in ons stadsbeeld willen behouden. Dus over een tijdje is deze stijl verdwenen en is het bewijs dat die weldegelijk ooit heeft bestaan alleen nog op foto's terug te vinden.
Gebeurt dat bij muziek eigenlijk ook? Zijn er stijlen die op een gegeven moment totaal verdwijnen? Lenny Kravitz zong in 1995 al "rock and roll is dead". Had hij wellicht gelijk? Is rock sinds midden jaren negentig eigenlijk al dood, maar durven we dat simpelweg niet onder ogen te zien? Natuurlijk worden er nog steeds prachtige concerten en festivals georganiseerd, maar de records in bezoekersaantallen worden tegenwoordig niet meer gebroken door live-muzikanten. En de records die wel stand hebben gehouden, stammen vrijwel allemaal uit een tijdperk van voor de eerdergenoemde constatering van Dhr. Kravitz.
Op kleinere schaal gebeurt er gelukkig wel heel veel. Misschien meer dan ooit te voren. Niet alleen is het vele malen eenvoudiger geworden om muziek goed op te nemen, het bereiken van publiek kan tegenwoordig ook op veel meer manieren. Computers en internet hebben de muziek op vele fronten echt enorm verandert. Maar door die schaalverkleining blijft er natuurlijk wel heel veel onder de radar hangen. Of anders geformuleerd, je moet veel beter zoeken om die kleinere optredens te vinden of om de muziek te horen te krijgen op je Spotify. Het zal je hoogstwaarschijnlijk niet zo snel aangeboden worden via de speciaal op jou gerichte reclameboodschappen, want daar hoor en zie je voornamelijk de grootschalige artiesten aangeprezen worden.
Of rock and roll nu dood is, of dat wat er tegenwoordig in de muziek gebeurt beter of slechter is dan wat er vroeger was, ik weet het niet. Er is in ieder geval een hoop veranderd en ook dat zal het wel blijven doen. Maar goede en slechte muziek is van alle tijden. Net zoals gebouwen, sommige zijn mooi en het bewaren waard, andere kunnen maar beter worden gesloopt en ruimte maken voor mogelijk iets beters.
De song die ik deze maand met The Stream uitgeef heet 'Past Perfect' en gaat niet over dode rock of afgebroken gebouwen, maar over het breken van een hart. Hoe vervelend dat ook kan zijn, uiteindelijk wordt ook dat vanzelf verleden tijd.