Net als het debuutalbum start ‘Oase’ af met de track ‘Intro’ waarop je aan het geluid van de plaat wordt voorgesteld. Het is wel even wennen, want er zijn niet alleen reggae-invloeden te horen, maar het is ook goed te merken dat de jongens van NoizBoiz acts als TNGHT onder de loep hebben genomen. Dit zorgt voor een aparte sound, vooral door het duistere toongebruik, gemengd met een frisse reggae-backbeat. Er is goed nagedacht over de sound: het is prima dansbaar, apart en weer eens wat anders in de nogal conservatieve Nederlandse hiphop-wereld.
Er komen nog veel meer verschillende genres op ‘Oase’ voor. Ook drum ’n bass, dance en trap komen vrij onopvallend voorbij. Het is echter vervelend als dat niet perfect werkt, zoals op de track ‘Nog eentje dan’. Na de drop is een Swedish House Maffia-achtige sound te horen die eigenlijk gewoon niet past op dit album.
Op het nummer ‘Begon in 010’ is de goede kant van de toegepaste productie te horen. Het is keihard en bijna perfect afgemixt, altijd een goede combinatie. Ook rapt Ronnie Flex mee op deze track wiens flow perfect werkt met de andere rappers XL en Don de Baron. De songtekst gaat nergens over, maar dit werkt heel goed samen met de niet al te serieuze, soms zelfs komische aard van het album: “Ja hoor, we hebben er eentje, dit is echte rap, echte hiphop”, aldus Flex.
Tekstueel gezien is het er jammer genoeg wel wat op achteruit gegaan op dit vervolgalbum van NoizBoiz, maar gelukkig maakt de verfrissende dansbare toon dit op nummers als ‘Wisselen’ goed. Het album kan zich niet meten met grootheden als Dizzee Rascal of Wretch 32, maar binnen de Nederlandse hiphopwereld is het een goede poging om een grime-album te maken. Het is zeker de moeite waard om deze aparte soort muziek van Nederlandse bodem eens te kunnen proeven.