Het debuutalbum van David & The Circumstances is een absolute ‘koptelefoonplaat’, en mocht dat nog geen woord zijn dan is het dat vanaf nu wel. Afgesloten van de wereld, met dopjes in je oren of grote doppen op je kop komen de meeste nummers het beste binnen. Je moet ook echt even de tijd voor nemen om ze op je in te laten werken. David maakt van iedere track een muzikaal omlijst schilderijtje. En moet je bij de verfvariant goed kijken om meer te zien, de nummers van David laten je na iedere luisterbeurt meer horen. Van mooie achtergrondkoortjes, zware pianoklanken tot zeer fijn gitaarspel.
De titeltrack ‘This part of me’ is een mooi openingsnummer. Wellicht wat zwaar op de hand en een beetje self-centered, maar het maakt direct duidelijk dat David over zíjn omstandigheden vertelt. Over twijfel, liefde, angst, duisternis en de sleutel voor een lang en gelukkig leven. Het tweede nummer ‘All across the sea’ laat een ander geluid horen, wat komt door de klanken die de gitaar voortbrengt en door de ondersteunende vocals van Tessa Douwstra. De samenzang tussen de twee maakt dit een van de opgewektere tracks, ook al gaat het over het levenslang wachten op een liefde die misschien wel nooit beantwoord gaat worden.
In het lied ‘Perfect’ vertelt David dat hij het lang niet heeft durven zingen. Het zou voorbestemd zijn voor de mensen die aan de oever van de rivier hun dagen slijten en die oprecht kunnen zeggen dat het “naar omstandigheden goed gaat”. Het is knap hoe je meegenomen wordt naar de plek bij een rivier waar de imperfectie van afdruipt, verpakt in een perfect liedje. Een van de pareltjes van dit album.
Naarmate hij verder speelt klinkt het wat somberder en worden de omstandigheden wat zwaarder. Via ‘The wrong road’ beland je in het schimmige gebied tussen het heden en het verleden. Van hier wordt je met snel getokkel meegenomen op een tijdreis in ‘Time moves on’. Dit nummer is misschien een beetje vreemde eend in de bijt met zijn vele ogenschijnlijke tempowisselingen, maar dit is er eentje die je beter en vaker moet beluisteren. Dan hoor je ineens die gekke pingel op de piano en is het geschuif van de vingers over de hals van de gitaar bijna als het geluid van een onbekend instrument. Mooi.
Kwetsbaar en met een paar regels in het Nederlands sluit David & The Circumstances af in ‘Right where I belong’, eigenlijk een beter nummer om het album mee te eindigen dan ‘Ending now’, ook al doet de titel anders geloven. De cirkel die de omstandigheden hebben gemaakt zou dan helemaal rond zijn. Soms is het einde niet het einde, maar is het besef dat je ergens op je plek bent voldoende om te stoppen met zoeken naar gunstigere omstandigheden. Tenminste als we David mogen geloven.
Met ‘This Part Of Me’ levert David & The Circumstances een prachtig debuutalbum af. Een album dat naarmate je het meer luistert zich meer bloot zal geven. Dus kruip in een stil en donker hoekje, zet je koptelefoon op en geniet van de omstandigheden die het leven de moeite waard maken.