Het is goed gevuld in de zaal. Het gemengde publiek is opvallend: er zijn jongeren, maar er zijn ook veel mensen van middelbare leeftijd aanwezig. Door de expliciete scheidslijn hangt er een komische ambiance in de lucht. De ouderen lijken verbaasd om zoveel jonge gezichten te zien en het lijkt erop dat soul enige populariteit terugwint onder de jongere generatie.
Myles Sanko zet BIRD in lichterlaaie
Soulzanger kwam, zag en overwon
De naam Myles Sanko zal niet bij iedereen een lichtje doen branden, want heel bekend is de Britse soulzanger hier nog niet. Opvallend aangezien hij al eerder op het North Sea Jazz Festival speelde en de support-act was van niemand minder dan Gregory Porter. Nu tourt hij voor de tweede keer door Nederland. 3voor12 Zuid-Holland was donderdag 22 januari bij zijn eerste optreden in jazzclub BIRD Rotterdam.
Na een korte soundcheck door de band verschijnt de performer nog redelijk op tijd. De band zet meteen in met één van Sankos bekendere songs ‘High on you’. De artiest staat er nog een beetje ongemakkelijk bij, iets dat ook de toehoorders opvalt want veel beweging is er nog niet te zien. Qua muzikale uitvoering valt er echter niks te klagen en vooral op het tweede nummer laat de zanger voor het eerst zijn echte soulstem horen. Geen enkele noot is vals.
Alhoewel de mensen steeds losser en energieker beginnen te bewegen, barst de zaal pas echt los wanneer Myles Sanko een Bill Withers-nummer uit zijn “invisible record bag” (zoals hij het zelf zo mooi noemt) tovert. ‘Lovely day’ wordt uit volle borst meegezongen door het publiek waardoor de sfeer verbetert, iets dat de artiest merkt: als een moderne James Brown danst hij over het podium en hij is duidelijk een geboren entertainer. Het lijkt op een concert van een soul-grootheid in de jaren ’70. Vernieuwing is er dan ook niet op de setlist te ontdekken, wat de muziek ook helemaal niet nodig heeft wanneer er op zo’n fantastische manier wordt opgetreden. Later haalt de showman nog meer soul-klassiekers uit zijn onzichtbare platentas, zoals ‘Down by the river’ en ‘Hard to handle’, waar hij bij dit laatste nummer voor elkaar krijgt om het gehele publiek om zijn vinger te winden.
"Everything has to come to an end, but that ain't always bad", vertelt de vocalist voor de band zijn bekendste compositie ‘Forever dreaming’ inzet. Veel mensen kennen het kleine hitje en kunnen de hele tekst meezingen. Na afloop verdwijnt de band, om na een minuutje applaus weer te verschijnen om een verlengde jam van ‘Goodbye lady’ te spelen. Hier wordt weer getoond hoe geschoold de muzikanten zijn. Vooral de toetsenist en drummer laten zich nog één keer van hun beste kant zien. Myles Sanko vermaakt zich duidelijk, hij springt als een tijger over het podium.
Nadat hij van het podium is afgelopen is er toch enige teleurstelling op de gezichten van de toeschouwers te zien: ze willen meer, en als troost wordt er nog een signeersessie gehouden. De tientallen personen met een elpee onder de arm spreken boekdelen over het heersende enthousiasme in de club. Laten we hopen in de toekomst meer van de ‘lovechild of soul music’, zoals hij op zijn twitterpagina wordt genoemd, te horen. BIRD heeft hij in ieder geval veroverd.