Ntjam (spreek uit ‘Tjam’) zoekt vanavond duidelijk het publiek tijdens deze thuiswedstrijd. Ook biedt ze bekenden openlijk excuses aan omdat ze “nog wel eens chagerijnig” kan zijn, een intro naar de ‘Reconciliation song’ waarin ze zich verontschuldigt voor haar gedrag. Gelukkig is ze vanavond in een goede stemming, het verstilde nummer wordt met overgave gebracht. Inmiddels hebben we vier uiteenlopende stukken van de nieuwe cd mogen horen, de groei is opmerkelijk. Een klein jaar geleden stond Ntjam op het Cutting Edge festival en daar speelde zij wat nieuwe stukken. Erg indrukwekkend was dat nog niet, zij was duidelijk zoekende. Vanavond is dat gevoel totaal anders, de veelzijdigheid spat er af, haar soepele stem wordt gesmeerd met thee en honing.  

Opnieuw zoekt zij het publiek en legt uit dat zij in Kameroen is geboren en daar het ‘Boodo’ en Frans heeft leren spreken. Zij zingt met regelmaat in deze eerste taal, omdat zij haar afkomst niet wil vergeten. Ook op haar nieuwe plaat staan stukken in deze taal en zingt zij ‘A Nye’e fo’o ma’ een gospel. In dit nummer is een prachtige solo op vleugel van Alexander van Popta, naast toetsenist bij Ntjam Rosie ook te vinden bij onder andere Shirma Rouse. Opnieuw verstilde jazzy muziek, het blijkt haar te liggen. Voor het nummer ‘Always on the run’ komt Pink Oculus het podium weer op. Dit blijkt het nummer te zijn dat Ntjam speciaal voor haar heeft geschreven: “Het was Pink Oculus of niets”. Ook hier laat de zangeres horen enorm gegroeid te zijn, de raps met Pink Oculus brengen eindelijk beweging in het publiek. 

Na nog een gospel in haar moedertaal is het tijd voor meer uptempo werk. ‘Thinkin about you’ over verwaterde vriendschappen en ‘I’m loved’, een verstild nummer qua zang dat wordt uitgevoerd met een tenorsaxofonist op het podium. Op de cd staat een uitvoering met Eric Vloeimans die vanavond verhinderd is. De zang van Ntjam Rosie doet denken aan de stem van Esperanza Spalding: diezelfde gevoeligheid, diezelfde hoge tonen. Tijd volgens Ntjam om een ouder stuk, ‘Pas de Retour’, te spelen, samen met Ronald Snijders op dwarsfluit. Opnieuw valt de veelzijdigheid in uitvoering op, maar alles lijkt deze keer te passen bij de stem van Ntjam Rosie.  

Met ‘Dear to me” en ‘The one’ worden funky nummers neergezet waar het publiek enthousiast op reageert. Na de officiële uitreiking van de nieuwe langspeler door technicus Vincent Helbers, waarbij de tranen even weggeveegd moeten worden, is het tijd voor het laatste nummer ‘Akiba’ wat in haar moedertaal ‘dankjewel’ betekent. Wat vanavond duidelijk is gemaakt door Ntjam Rosie en haar begeleidingsband en gastartiesten is dat we vanaf nu serieus rekening moeten gaan houden met deze zangeres die in staat is met eenzelfde verstilling te zingen als Esperanza Spalding, iets wat ze vanavond in meerdere stukken heeft laten horen. Maar ze is ook in staat om heerlijke uptempo funky nummers neer te zetten en verwerkt met hetzelfde gemak haar Afrikaanse afkomst in de muziek. Kortom, een veelzijdig album en dito zangeres.