Plaatrecensie Savoy Room – ‘Get Up!’

Trek wel je zwembroek aan.

Stan Houppermans ,

Bij de eerste stembandvibraties van Lotte Okkerse, frontvrouw van Savoy Room, worden de in winterslaap dommelende onderbuikinsecten bruut gestoord, om vervolgens onafgebroken kwistig in de rondte te fladderen. Er dreigt een verlangen naar drankjes met parasolletjes in verre oorden. De winterjas kan weer in de kast.

Loepzuivere dwars gefloten zuurstofventilaties van Floor Polder, raak gedeponeerd slagwerk van Jens Kirpestein, de snaarmassagesessies van Bas Out en subtiel toetsencontact van Caspar Houtman, ze neigen naar een bezoek aan een vakantiewinkel. Met minder ambitie volstaat ook het sluiten van je gordijnen en het ontbranden van kaarsen op klaarlichte dag. De vergelijking met Zuco103, Jazzanova en Moloko is geenszins misplaatst. Café Del Mar behoeft geen zee, het gedijt in de vorm van Savoy Room ook prima aan de Maas. Zelfs in november.

Het debuut van Savoy Room heeft een zeer toepasselijke naam in ‘Get up!’, want er bekruipt je het gevoel om met zonnebril en een tevreden glimlach op het gezicht, volstrekt ontspannen ritmisch van links naar rechts te manoeuvreren. Het bevat vooral voor een ieder begrijpelijke jazzklanken die thuishoren in de lounge-hype van rond de millenniumwisseling. Maar ook op het funk- en soulterrein staat Savoy Room als een verankerde strandtent. Het bevat zelfs melodramatische “Fok ze is er vandoor”-klanken, waar je met een gebroken hart heerlijk ongegeneerd hard op zou kunnen janken.  

Voordat het vijftal de spreekwoordelijke bruidskamer van het Savoy boekte, om tot de geboorte van hun samenwerking te komen, verdiende de bandleden individueel hun sporen in diverse andere projecten. En dat is met gesloten ogen zichtbaar en bovenal hoorbaar, want het plezier om samen te spelen is zelfs zonder lijfelijke aanwezigheid goed voelbaar.

‘Get up!’ is een bijzonder allemansplaatje waarvan iedereen die wel eens een zondagmiddagborrel organiseert op zijn terrasje in de stad, of naar een verliefde blik in de ogen van zijn wederhelft verlangt, er één in zijn kast dient te zetten. Laat de zomer maar komen. Proost!