Waar Charl Delemarre in het verleden nog in het Engels schreef en zong, doet hij dat nu vol overtuiging in zijn moerstaal (zonder Limburgs accent). En het is een genot om naar zijn poëzie op muziek te luisteren. In samenwerking met een berg aan competente muzikanten levert hij met deze EP een zeer compleet geluid af.

Titeltrack ‘De bekentenis’ schetst een prachtig beeld van een stad gehuld in mystieke wolken die als lompen om de gebouwen en de mensen op de straten gedrapeerd zijn. Een duistere plek waar Charl een besluit neemt om weer betekenis aan zijn leven te geven. En of die stad hem nu beklemt of dat het toch een onmogelijke of voorbije liefde is laat hij over aan de luisteraar. Dat is misschien wel het bijzondere aan dit album, dat het je zo aan het dromen zet. Tekstueel weet Delemarre je op een subtiele manier iedere track in te sleuren en te boeien.

Het prachtige lied ‘Trouw’ maakt een vergelijking met grote zangers en tekstschrijvers als Maarten van Roozendaal en Bram Vermeulen in één keer duidelijk. Het rauwe stemgeluid van Charl en de goed gearrangeerde blazerssectie klinken als een combinatie van deze twee helden van de Nederlandse muziek in één nummer. In het nummer ‘Zonder jou’ loopt de zanger door zijn eigen straten en voelt hij zich verlaten. Op het eerste gehoor lijkt deze zin nogal bij elkaar gerijmd, maar het zet precies de toon die bij deze ode aan het leven hoort.