Het is behaaglijk bij Goliath Sportswear, een klein winkelpand met karakter. Warme klanken van folky, bluesy songs vullen de ruimte. Een handjevol mensen staat te luisteren naar de band die normaalgesproken met zijn zevenen is, maar wegens ruimtegebrek vanavond ruim gehalveerd aantreedt. Wolf in Loveland bestaat voor deze gelegenheid uit leadzanger/akoestische-gitarist Jan Minnaard, gitarist-met-versterking Bas van Holt en achtergrondzangeres Janine van Osta. In het midden van de winkel is een 'schoeneneiland', gemaakt van pallets, waar naast een mandje hipstersokken het bier en de rosé koud staan in een teil met ijs. Mag je gewoon pakken, als je zin hebt. En dat hebben veel mensen wel. Een meisje met roodgestifte lippen warmt haar handen aan een enorme kop cognac-chocolademelk, die speciaal voor haar is klaargemaakt door een winkelmedewerker.
Meer Loveland dan Wolf bij Wolf in Loveland
Knus december-optreden in Rotterdamse schoenenzaak
Onder de noemer 'Off the grid' biedt Goliath Sportswear met regelmaat een podium aan jonge, beginnende artiesten. Jong zijn de twintigers van folkformatie Wolf in Loveland wel, maar met twee enthousiast ontvangen albums op zak zijn ze geen welpjes meer. Toch was het vrijdag 12 december duidelijk dat deze setting perfect aansloot op hun muziek. Een gezellig maar ongevaarlijk tussendoortje in het culturele avondleven van de havenstad.
De setlist, die vanavond acht titels telt, wordt geopend met het nog te verschijnen 'The signs will be appearing'. Het is niet het enige nieuwe nummer waarop de Rotterdammers ons trakteren, want er komen maarliefst drie onbekende liedjes voorbij. Deze laten geen vernieuwend geluid horen, maar Wolf in Loveland moet het toch al nooit zo hebben van variatie en originaliteit. Maar geeft dat? Dit is vooral muziek om bij weg te dromen, helemaal op de momenten dat de stemmen van Jan, Bas en Janine elkaar zo mooi aanvullen. Opvallend is dat het geluid ondanks de minimalistische bandbezetting nauwelijks aan volheid heeft verloren. Af en toe wordt de houten vloer onbedoeld als extra percussie-instrument ingezet, maar dat wordt grotendeels overstemd door de versterkers. De teksten verhalen van de duivel en de liefde, gezichten op standje serieus. Er wordt netjes gespeeld, maar heeft het drietal er wel plezier in? De roodharige frontman, in zijn eigen wereldje, staat met gesloten ogen te zingen. Van chemie tussen de bandleden onderling is weinig te merken. Interactie met het publiek is er alleen tussen de nummers door. En dan horen we een heel ander soort tekst uit de mond van Minnaard komen: "We zijn vandaag vergeten onze cd's mee te nemen, dus die kun je niet kopen. Maar wat ik u wel kan aanbieden is een unieke kans om onze Facebookpagina te liken. Voor muziek, party-tips, en af en toe een recept." Kijk, dit soort eigenzinnigheid zou het repertoire iets gewaagder kunnen maken.
Ondertussen druppelen er nog een aantal nieuwsgierige passanten binnen, tot het gezelschap op vier handen te tellen is. Zeker een kwart van de aanwezigen is druk aan het twitteren en instagrammen. Of ze genieten van oude bekenden als 'Truth be told', 'Tattoos' en 'On the road' is niet uit hun blik af te lezen, maar het feit dat het pand niet halverwege leegstroomt, zegt genoeg.
Wanneer 'The devil has no home' wordt ingezet, begint het optreden naar meer te smaken. Het gitaarwerk zou wat puntiger kunnen, maar wat is die riff met syncopatie verslavend! De drie vrienden nemen om beurten een couplet voor hun rekening, een extra ingrediënt dat dit nummer boven de rest doet uitstijgen.
Voor Wolf in Loveland is dit vanavond alweer het laatste liedje, voor Goliath de afsluiting van een muzikaal jaar. Een mooi concept, dat Off the grid, dat in 2015 naar verwachting nog veel moois naar de Witte de Withstraat zal brengen.