Aziza Brahim betovert

Van tabal tot feest in GROUNDS

Bryan van Putten ,

Het beloofde van tevoren al een mooie avond te worden, maar wie vrijdag 17 oktober aanwezig was in het Rotterdamse podium GROUNDS werd getrakteerd op een betoverend optreden van Aziza Brahim. Met haar mooie zang, strakke percussie en ondersteund door haar wel erg getalenteerde band werd er voor een onvergetelijke avond gezorgd.

Het optreden van Aziza Brahim begint met een solo nummer, ‘Aradana’. Iedereen is muisstil terwijl haar stem en het geluid van de tabal, een typisch Sahrawi percussie instrument die alleen door vrouwen wordt bespeeld, door de zaal galmen. Het publiek luistert aandachtig en droomt weg bij het beleven van de bedwelmende ritmes en melodieën.

Aziza Brahim (1976) groeide op in een Sahrawi vluchtelingenkamp in de Westerse Sahara. Thema’s zoals verdriet, oorlog en politiek verzet komen daarom ook vaak voor in haar muziek. Brahim is woonachtig in Barcelona waar ze ook getrouwd is en een dochter heeft. Dat ze meertalig is blijkt na enkele nummers wanneer Aziza een aankondiging in het Spaans doet en eindigt met een “thank you” waardoor iedereen uiteindelijk wel snapt wat ze bedoelt. Aziza zingt naast in het Hassaniya Arabisch ook nummers in het Spaans zoals ‘Espejismos’ en ‘Manos Enemigas’.  

Het merendeel van haar setlijst bestaat uit nummer van haar meest recente album ‘Soutak’ uit 2013. Er zijn geen achtergrondkoortjes, maar die worden ook niet gemist. Er is verder in het begin ook vrij weinig interactie met het publiek. Ze oogt soms zelfs een beetje verlegen wat ook wel iets toevoegt aan haar charme en authenticiteit. Het publiek mag haar wel en iemand legt zelfs een witte roos voor haar neer.  

Het is een mooi concert met een gevarieerd aanbod aan nummers. Uptempo wisselt ze af met ballades en zelfs een beetje blues. Maar dan wel met behoud van de aanstekelijke ritmes en percussie die duidelijk aanwezig zijn in al haar nummers. De muziek van Aziza Brahim is een beetje te vergelijken met die van Bombino, maar dan iets gepassioneerder.

Haar band bestaat uit voornamelijk Spaanse muzikanten en een Argentijn op solo gitaar. De bandleden van Aziza zitten relaxt en lijken erg veel lol te hebben, het heeft wel iets weg van een jazz ensemble. Iedereen krijgt zijn beurt om uit te blinken in een wat te omschrijven is als een erg gezellige jam. Wie goed luistert kan de flamenco ondertonen ook waarderen en het duurt ook niet lang voordat het publiek enthousiast mee begint te klappen. 

Het begint steeds gezelliger te worden. Aziza Brahim zwaait met haar handen om het publiek op de been te krijgen, maar het merendeel heeft het niet door of durft het helaas niet. Tegen het einde van het optreden wordt het publiek wel steeds fanatieker. Terwijl een deel aan tafel zit te luisteren staat er ook een aantal mensen aan weerszijden van de zaal dansend en gillend te genieten van het concert.

Na haar laatste nummer staat iedereen op en juicht een deel van het publiek “otra otra” wat Spaans is voor “nog een nummer”, en zonder al teveel geaarzel speelt de band nog een laatste nummer. Aziza zwaait weer met haar handen en begint zelf ook te dansen waardoor het uiteindelijk één groot feest wordt in GROUNDS.