Vijftig minuten gruwelijke shit

together PANGEA sloopt Rotown

Dylan Degeling | Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Als je een beetje mee gaat in de muziekscène, heb je in de afgelopen tijd vast wel meer dan één keer de naam together PANGEA voorbij horen komen. De band stond al op Le Guess Who? May Day en trad op in Nijmegen en Amsterdam. Komende tijd zal maakt de band met nog meer Nederlandse podia kennis en is geboekt voor Best Kept Secret. Maar afgelopen dinsdag kwam together PANGEA nog even het afscheid van programmeur Joey Ruchtie in Rotown opleuken.

Luid onthaal en lof voor de formatie uit Los Angeles. Het drietal plus tourgitarist Roland Cosio betreden het podium alsof ze zojuist van de straat zijn geplukt. Het lawaai wordt ingezet en overmeesterd door de krakerige, schorre stemmen van zanger en gitarist William Keegan, bassist Danny Bengston en op de achtergrond drummer Erik Jimenez. Hun instrumentele expertise en grof geschreeuw leggen de lat erg hoog voor andere bands die mee proberen te doen in hetzelfde genre. Dat er een hype is ontstaan rondom deze kwalitatief sterke optredens mag geen verassing meer zijn.

Ondanks de sterke associatie met garagepunk, is de band met het laatste album ‘Badillac’ hier een beetje vanaf gestapt. De energie zit er nog steeds in maar de teksten zijn zwaarder, donkerder en tonen een wat depressievere kant van together PANGEA. Dit zorgt ervoor dat de variatie tussen de nummers die de band speelt, stijgt. Hierdoor wordt niet vijftig minuten hetzelfde luidruchtige stukje muziek gespeeld. Dit is wel een veelvoorkomend probleem dat bands tegenkomen, wanneer ze zich blijven beperken tot één genre waarbinnen er weinig diversiteit is. De keus om met het album ‘Badillac’ een kleine stap in een andere richting te zetten, loont. Dat laten together PANGEA deze avond met volle overtuiging zien.

Sommige fotografen hebben helaas niet door dat de mensen aanwezig zijn om de band te zien en niet om verblind te worden door het constante geflits van een dure spiegelreflex. Het publiek weet dit grotendeels te negeren en beweegt mee op de muziek alsof hun levens ervan afhangen. Als bezetenen bespringen en beklimmen ze elkaar. William Keegan is zeker niet verlegen en betreedt met gitaar boven het hoofd de chaotische massa mensen: “We love the motherfuckin’ Netherlands!”

Een jonge enthousiasteling uit het publiek heeft nog niet genoeg gehad en grijpt nadat de band het podium heeft verlaten de microfoon. “Together PANGEA, together PANGEA, together PANGEA!” overstijgt al het aanwezige geluid in de zaal. Het viertal besluit deze kreet om meer te beantwoorden met een cover. ‘Breed’ van Nirvana wordt gespeeld en Rotown wordt voor de laatste keer op deze avond getroffen door een aardbeving met een sterkte van zes op de schaal van Richter. Een krachtig optreden van together PANGEA. Gruwelijke shit!